محققان موسسه فناوری ماساچوست در آمریکا موفق به ارائه نانوذراتی شدند که می‌توان آن را به بدن بیماران دیابتی تزریق کرد، با این کار دیگر نیاز به رصد سطح قند خود بیماران وجود ندارد و این نانوذرات می‌توانند خود انسولین مورد نیاز بدن را وارد خون کنند.
حل مشکل بیماران دیابتی با استفاده از نانوذرات
محققان موسسه فناوری ماساچوست در آمریکا موفق به ارائه نانوذراتی شدند که می‌توان آن را به بدن بیماران دیابتی تزریق کرد، با این کار دیگر نیاز به رصد سطح قند خود بیماران وجود ندارد و این نانوذرات می‌توانند خود انسولین مورد نیاز بدن را وارد خون کنند.
این نانوذرات به‌نحوی طراحی شده‌اند که می‌توانند سطح گلوکز خون را اندازه‌گیری کرده و به آن پاسخ دهند به این شکل که در صورت نیاز مقداری انسولین متناسب با نیاز بدن، رهاسازی می‌کنند. با این کار دیگر نیاز به تزریق سلول‌های پانکراس به بدن نیست، این سلول‌ها می‌توانند به بیماران دیابتی نوع یک آسیب بزنند. محققان این پروژه معتقدند که با استفاده از این سیستم می‌توان سطح گلوکز خون را در مقداری مطمئن ثابت نگه‌داشت که این کار موجب افزایش کیفیت زندگی بیماران می‌شود.
دانیل اندرسون می‌گوید انسولین راه حل مناسبی برای بیماران دیابتی است اما این که چه مقدار به بدن تزریق شود خود مقوله مهم و چالش برانگیزی است. با این سیستمی که ما ارائه کردیم می‌توان مقدار رهاسازی انسولین در بدن را به‌نحوی تنظیم کرد که همیشه قند خود در سطح مناسبی نگه داشته شود. اندرسون به همراه همکاراشن ژن گو نتایج این یافته خود را در نشریه ACS Nano به چاپ رسانده است.
در حال حاضر بیماران دیابتی نوع یک باید در طول روز چند بار مقدار قند خون خود را آزمایش کرده و در صورت بالا رفتن با تزریق انسولین آن را کاهش دهند. در سال‌های اخیر دانشمندان به‌دنبال سیستم رهایش هوشمند بودند که آن را پانکراس مصنوعی نام‌گذاری می‌کنند. این سیستم باید مقدار قند خون را اندازه‌گیری کرده و در صورت افزایش انسولین وارد خون کند. پیش از این هیدروژلی برای این کار معرفی شده بود اما مشکل این هیدروژل آن بود که استحکام بالایی نداشت.
برای حل این مشکل محققان از سیستم شبیه خمیر دندان استفاده کردند که حاوی نانوذرات است. این سیستم به‌نحوی طراحی شده که نانوذرات دارای بار غیرهمنام بوده و یکدیگر جذب می‌کنند. این خمیر به اسیدیته حساس بوده و می‌تواند آنزیمی آزاد کند که این آنزیم گلوکز موجود در خون را به اسید گلوکونیک تبدیل می‌کند. گلوکز می‌تواند از این خمیر عبور کند و در صورت افزایش سطح آن، خمیر مقدار مازاد آن را می‌شکند. افزایش اسیدیته خون موجب شکستن نانوذرات و رهاشدن انسولین می‌گردد.
