مقاله جدیدکارگروه فناوری‌نانوی (WPN) سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) با عنوان «فناوری‌نانو برای نوآوری سبز»، اطلاعات جمع‌آوری شده در زمینه مباحث و پروژه‌های مربوط به توسعه و استفاده از فناوری‌نانو در نوآوری سبز را ارائه کرده است.
فناوری‌نانو برای نوآوری سبز
مقاله جدیدکارگروه فناوری‌نانوی (WPN) سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) با عنوان «فناوری‌نانو برای نوآوری سبز»، اطلاعات جمع‌آوری شده در زمینه مباحث و پروژه‌های مربوط به توسعه و استفاده از فناوری‌نانو در نوآوری سبز را ارائه کرده است.
مقاله جدید با اتکا بر نتایج اولیه حاصل از پروژه «توسعه مسوولانه فناوری‌نانو» و دستاوردهای همایشی است که توسط OECD WPN و همکاری پیشگامی ملی فناوری‌نانوی آمریکا در ماه مارس سال ۲۰۱۲ میلادی با موضوع ارزیابی اثرات اقتصادی فناوری‌نانو، سازماندهی شده بود.
همچنین این مقاله از یافته‌های مقاله‌های ذیل نیز استفاده کرده است:
• «چالش‌های دولت‌ها در ارزیابی بازگشت سرمایه‌گذاری فناوری‌نانو و اثرات اقتصادی گسترده‌تر آن»، نوشته الینور اُروکه و مارک موریسون از موسسه فناوری‌نانو، انگیس؛
• «مدل‌های تامین مالی و سرمایه‌گذاری در فناوری‌نانو»، نوشته تام گراولی، پکا کوپنن، لوری تولواس و تری مارتیلا از موسسه اسپینورس، فنلاند؛
• «همکاری‌های اقتصادی فناوری‌نانو در توسعه پایدار و سبز»، نوشته فیلیپ شاپیرا و جان یوتی از موسسه فناوری جورجیا، ایالات متحده آمریکا؛ و
• «مدل‌ها، ابزار و شاخص‌های موجود برای ارزیابی اثرات اقتصادی فناوری‌نانو»، نوشته کاترین بوجزوک و بن والش از موسسه اُکدن هولین، انگلیس.
هدف از انتشار مقاله جدید، فراهم کردن اطلاعات لازم برای فعالیت‌های آتی WPN در زمینه کاربردهای فناوری‌نانو در حوزه نوآوری سبز است.
نوآوری سبز، نوآوری‌ای است که اثرات زیست‌محیطی را از طریق افزایش کارایی انرژی و کاهش ضایعات یا انتشار گازهای گلخانه‌ای از طریق کاهش مصرف مواد خام تجدیدناپذیر، کاهش می‌دهد.
کشورهای عضوOECD و سایر اقتصادهای نوظهور به دنبال راهکارهای جدید برای استفاده از نوآوری سبز جهت ارتقای رقابت‌پذیری خود با اتکا بر به اصطلاح سناریوی «رشد سبز» هستند. از جمله فناوری‌هایی که می‌تواند به این موضوع کمک نماید، فناوری‌نانو است که توجه ویژه‌ای را به خود جلب کرده است.
فناوری‌نانو برای نوآوری سبز (فناوری‌نانوی سبز) به دنبال فرایندها و محصولاتی است که ایمن بوده و با داشتن کارایی انرژی، انتشار گازهای گلخانه‌ای و ضایعات را کاهش می‌دهند. چنین محصولات و فرایندهایی با اتکا بر مواد تجدیدپذیر ساخته شده یا دارای اثرات کمی بر محیط زیست هستند. همچنین فناوری‌نانوی سبز در زمینه فرایندهای تولیدی سازگار با محیط زیست و باصرفه نیز مصداق دارد.
انتظار می‌رود که فناوری‌نانوی سبز، اثرات قابل توجهی بر بخش گسترده‌ای از بخش‌های اقتصادی، از بسته‌بندی مواد غذایی گرفته تا خودروسازی و صنعت الکترونیک داشته باشد.
متن کامل این مقاله به طور رایگان از اینجا قابل دریافت است.
