یک تیم تحقیقاتی در MIT موفق شده با قرار دادن گرافن در میان دو لایه از ماده‌ای فروالکتریک ساختاری بسازد که از آن می‌توان برای پردازش سیگنال‌های نوری استفاده کرد. از مزایای دیگر این ساختار، مصرف انرژی پایین آن است که می‌تواند در محدوده‌های تراهرتز کار کند، در نتیجه برای ادوات مخابراتی بسیار ایده‌آل است.
ارائه نانوساختار گرافنی برای بهبود پردازش اطلاعات
پژوهشگران موسسه فناوری ماساچوست، سیستم جدیدی مبتنی بر گرافن ارائه کردند که می‌تواند برای پردازش اطلاعات مورد استفاده قرار گیرد. این سیستم می‌تواند موجب کوچک‌تر شدن تراشه‌ها و حافظه‌های کامپیوترها شود، همچین سرعت کامپیوترها را افزایش داده و مصرف انرژی آنها را کاهش می‌دهد.
این سیستم جدید با استفاده از کنترل امواج موسوم به پلاسمون‌های سطحی کار می‌کند. پلاسمون سطحی به نوسانات الکترون که در سطح میان دو فلز محدود شده گفته می‌شود. فرکانس امواج در این سیستم جدید در محدوده تراهرتز است که این محدوده میان مادون قرمز دور و ماکروویو قرار دارد. بنابراین برای استفاده در نسل جدید کامپیوترها بسیار مناسب خواهد بود. نتایج این پژوهش در نشریه Applied Physics Letters به چاپ رسیده است.
از این سیستم می‌توان در ساخت ادواتی که با پرتوهای نور کار می‌کنند نظیر تراشه‌های فتونیک و کابل‌های فیبرنوری استفاده کرد. در حال حاضر گلوگاه موجود در ساخت این ادوات، سرعت کم انتقال اطلاعات و بالا بودن تعداد قطعات مورد نیاز برای کار است.
این روش جدید موجب می‌شود تا ابعاد قطعات کوچک شده در نتیجه یک دهم فضای فعلی، برای ساخت ادوات نیاز خواهد بود. بنابراین می‌توان یک دستگاه را در ابعاد یک تراشه تولید کرد.
این تیم تحقیقاتی، گرافن را میان دو لایه از ماده فروالکتریک قرار داده و به شکل ساندویچی شکل در آورده‌اند. این گروه، از نبوبات لیتیم به عنوان ماده فروالکتریک استفاده کردند اما می‌توان از مواد دیگر نیز استفاده کرد. نور می‌تواند در این فضای بسیار کوچک میان دو ماده گیر بی‌افتد. با این کار می‌توان سیستمی جهت پردازش سیگنال‌های نوری ساخت.
از سوی دیگر با این روش می‌توان وسیله‌ای برای نگارش و خواندن اطلاعات با سرعت بالا ایجاد کرد.
دیمیتری باسوف، استاد دانشگاه کالیفرنیا درباره یافته‌های این گروه تحقیقاتی می‌گوید: نتایج این پژوهش بسیار جالب توجه است، در این پروژه ساختاری پلاسمونیک ارائه شده که برای استفاده در محدوده تراهرتز مناسب است، من مطمئن هستم که گروه‌های تحقیقاتی دیگری نیز به سراغ این روش خواهند آمد.
