برای ترمیم استخوان با دارو، ترکیبات دارویی وارد خون می‌شوند تا به ترک‌های استخوان برسند. پژوهشگران موفق به ارائه روشی شدند که در آن، نانوذرات حامل دارو می‌توانند ترکیبات پرکننده استخوان را به محل مورد نظر برده و به صورت هدفمند در آنجا رهاسازی کنند.
رهاسازی هوشمند داروی ترمیم استخوان در محل ترک‌خوردگی
یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه بوستون و دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا موفق به ابداع روشی شدند که با استفاده از آن می‌توان داروی ترمیم‌کننده را به درون میکروترک‌های موجود در استخوان وارد کرد. برای این کار از نانوذراتی استفاده می‌شود که انرژی مورد نیاز خود را، خود تهیه می‌کنند. این انرژی از ترک‌های موجود در استخوان تامین می‌شود.
آیوسمن سن از محققان این پروژه می‌گوید: زمانی که یک ترک در استخوان ایجاد می‌شود شرایط را برای اضمحلال مواد‌معدنی درون استخوان فراهم می‌کند. این مواد‌معدنی به صورت ذرات بارداری در آمده و موجب تشکیل یک میدان الکتریکی در استخوان می‌شوند. همین میدان الکتریکی به صورت پالس‌هایی، نانوذرات دارای بار منفی را به سوی ترک می‌کشاند. نتایج کار ما نشان داد که ذرات زیست‌سازگار قادراند به صورت طبیعی داروی اوستئوپروسیس را مستقیما به درون ترک استخوان وارد کنند.
سن می‌افزاید: تشکیل این نوع میدان الکتریکی پیش از این برای دانشمندان شناخته شده بود اما تاکنون کسی از آن به عنوان منبع انرژی برای درمان ترک‌های استخوان استفاده نکرده بود. این روش خلاقانه‌ای است که می‌توان با آن ترک‌ها را شناسایی و دارو را مستقیما وارد ترک کرد.
در روش‌های فعلی دارو وارد گردش خون می‌شود و با چرخش درون بدن به ترک‌ها می‌رسد. در این روش‌ها ممکن است دارو به ترک برسد و این امکان وجود دارد که به ترک نرسد؛ حتی ممکن است دارو به مقدار کافی به ترک نرسد و فرآیند جوش خوردن به دلیل کم بودن دوز دارو آغاز نشود. اما این روش جدید بسیار هدفمندتر و کاراتر از تمام روش‌های فعلی است.
این گروه تحقیقاتی برای بررسی روش خود آزمایشات متعددی انجام دادند. در این آزمایش‌ها دارو به همراه ذرات فلورسانس موسوم به نقاط کوانتومی وارد بدن شدند. دلیل استفاده از نقاط کوانتومی آن است که بتوان مسیر حرکت دارو را در بدن شناسایی کرد. نتایج کار نشان داد که نقاط کوانتومی و دارو به سوی ترک‌ها حرکت کرده و در محل ترک روی هم انباشته می‌شوند. در واقع محققان موفق به ساخت نانوذرات حامل دارو شدند که می‌توان مواد و ترکیبات پرکننده استخوان را درون این نانوذرات قرار داد و در نهایت درون ترک‌ها رهاسازی کرد.
