پژوهشگران دانشگاه کرنل نشان دادند که با استفاده از فیبرهای طبیعی حاوی نانوذرات می‌توان رنگ‌های سمی ایجاد شده در فرآیندهای نساجی را از آب زدود که این کار در زمان بسیار کم در حد ۵ دقیقه قابل انجام است. این روش ساده و زیست‌سازگار می‌تواند تاثیر بسزایی در حل مشکل آلودگی آب داشته باشد.
از بین بردن مولکول‌های رنگ در آب با استفاده از نانوذرات اکسید منگنز
کشورهایی نظیر چین، هند و آفریقای جنوبی دارای کارخانه‌جات نساجی متعددی هستند که به تولید شلوارهای جین می‌پردازند. در فرآیند تولید این شلوارها از رنگ‌دانه‌هایی موسوم به اینیدگو بلو استفاده می‌شود که برای محیط‌زیست بسیار آلاینده هستند. این رنگ‌ها موجب رنگی شدن آب و در نهایت ممانعت از ورود نور خورشید به داخل آب می‌شوند. کاهش ورود نور خورشید به آب به معنای کاهش فرآیند فتوسنتز و در نهایت کاهش سطح اکسیژن آب است.
در مقاله‌ای که این گروه تحقیقاتی در نشریه Green Chemistry به چاپ رساندند روشی ارائه کردند که با استفاده از آن می‌توان به شکل موثری ذرات آلاینده نظیر فنول‌ها، حشره‌کش‌ها، آنتی‌بیوتیک‌ها و هورمون‌ها را از آب زدود.
ماریانی کومبارز از محققان این پروژه می‌گوید: این مولکول‌ها در فرآیند تصفیه آب معمولی به سختی قابل زدایش کامل هستند، اما با این روش جدید که کاملا زیست‌سازگار است این مولکول‌ها به طور کامل از آب جداسازی می‌شوند.
برای ساخت فیلتر مورد نظر از فیبرهای نوعی گیاه کلمبیایی موسوم به فیکو استفاده می‌شود؛ این فیبرها معمولا برای تولید کاغذ چای کیسه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. این فیبرها درون محلول پرمنگنات سدیم غوطه‌ور شده و سپس اولتراسونیک می‌شوند. در نتیجه دانه‌های اکسید منگنز روی این حفره‌های کوچک سلولزی رشد می‌کنند. ذرات اکسید منگنز موجود در سطح فیبرها با مولکول‌های رنگ واکنش داده و آنها را به صورت ساختاری بی‌رنگ در می‌آورند.
نتایج این پژوهش نشان داد که با این روش در مدت چند دقیقه می‌توان ۹۹ درصد از مولکول‌های رنگ را از آب زدود. این گروه نشان دادند که فیبرها را می‌توان چندین بار مورد استفاده قرار داد به طوری که بعد از هشت بار استفاده هنوز می‌توانند ۹۷ تا ۹۹ درصد از مولکول‌های رنگ را در آب از بین ببرند.
یکی از مزیت‌های این روش آن است که نیاز به ماده ویژه و گرانقیمتی ندارد به طوری که با یک فرآیند ساده و زیست‌سازگار می‌توان آب را تصفیه کرد. این اولین باری است که از یک روش ساده و مبتنی بر شیمی آب می‌توان برای حل یک معضل زیستی استفاده کرد.
