محققان موفق به ارائه نانودارویی شدند که هم می‌تواند ترکیبات شیمی درمانی را با خود حمل کند و هم برچسب‌های فلورسانس را به سلول‌های سرطانی می‌چسباند. با این نانودارو علاوه بر درمان سرطان می‌توان وجود سلول‌های سرطانی را شناسایی کرد.
نانودارویی با قابلیت شناسایی و درمان سرطان
یک تیم تحقیقات بین‌المللی به رهبری محققان دانشگاه سیسیناتی موفق به ارائه نانودارویی برای شناسایی و درمان سرطان شدند. این گروه تحقیقاتی در این نانودارو از نانوساختاری استفاده کردند که امکان حمل داروهای شیمی‌درمانی مختلف را داراست. به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد این نانوساختار، می‌توان انواع مختلف ترکیبات شیمی‌درمانی را با آن حمل کرد. نکته جالب توجه در این نانوساختار آن است که هم می‌توان ترکیبات شیمی‌درمانی را روی سطح آن و هم درون ساختار متخلخل داخلی آن وارد کرد.
درون این حامل دارویی می‌توان نانوذرات ویژه‌ای وارد کرد که به‌عنوان برچسب به سلول‌های سرطانی متصل شده و شناسایی آنها را ساده‌تر می‌کند. بنابراین می‌توان از این سیستم برای شناسایی زودهنگام سرطان استفاده کرد. از سوی دیگر می‌توان مولکول‌های فلورسانت به نانوساختار متصل کرد تا آنها را به سلول‌های سرطانی برساند؛ با این کار می‌توان محل دقیق تومورها را شناسایی کرد و در مورد این که بیمار باید جراحی شود یا با دارو تحت درمان قرار گیرد تصمیم‌گیری نمود. از دیگر مزایای این سیستم دارویی آن است که می‌تواند ترکیبات شیمی‌درمانی را به محل تومور برده و سلول‌های سالم را از گزند این مواد مضر مصون دارد. بنابراین اثرات جانبی دارو به حداقل می‌رسد.
نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای تحت عنوان Dual Surface Functionalized Janus Nanocomposites of Polystyrene//Fe304@Si02 for Simultaneous Tumor Cell Targeting and pH-Triggered Drug Release در کنفرانس سالانه علوم و فناوری مواد در مونترال کانادا ارائه شده‌است.
حامل دارویی که این گروه تحقیقاتی ساخته‌اند دارای ابعاد بسیار کوچکی است به طوری که از یک سلول کوچک‌تر است بنابراین نمی‌توان به سادگی روی آن چند نوع ترکیب (هم داروی شیمی‌درمانی و هم برچسب فلورسانس) قرار داد، اما از آنجایی که سطح این حامل، عامل‌دار شده‌است بنابراین می‌توان چند ترکیب را روی آن قرار داد.
پژوهشگران معتقداند که در صورت تجاری‌سازی این سیستم دارویی، می‌توان با هزینه کم سرطان را شناسایی و درمان کرد. این سیستم دارویی بسیار سریع‌تر و دقیق‌تر از روش‌های رایج نظیر MRI سلول‌های سرطانی را شناسایی می‌کند. همچنین دوز مواد شیمی‌درمانی را به راحتی می‌توان کنترل کرد. حمایت مالی این پروژه توسط بنیاد ملی علم آمریکا انجام شده‌است.
