پژوهشگران شرکت نانوپروب (Nanoprobes, Inc) موفق به ارائه ساختار هسته‌ای-پوسته‌ای از جنس آهن و پلیمر شدند که می‌تواند سلول‌های سرطانی را از بین ببرد. اثرات جانبی این دارو نسبت به داروهای رایج بسیار کمتر است.
از بین بردن تومور سرطانی با نانوذرات دارای پوشش پلیمری
شرکت نانوپروب (Nanoprobes, Inc) مدعی است که نانوذرات مغناطیسی می‌تواند برای درمان سرطان مورد استفاده قرار گیرد. جیمز هانفیلد رهبر تیم تحقیقاتی این شرکت معتقد است که نانوذرات مغناطیسی، در صورتی که به مدت سه دقیقه در معرض میدان مغناطیسی قرار گیرند قادراند سرطان را در حیوانات از بین ببرند. دلیل این اتفاق بسیار ساده است؛ نانوذرات مغناطیسی در صورتی که در میدان مغناطیسی قرار گیرند دچار تغییر اسپین شده و گرما تولید می‌کنند. اگر این گرما به تومور منتقل شود می‌تواند، تومور را از بین ببرد.
یکی از مشکلات محققان در این مسیر، مقدار آهن مورد نیاز برای از بین بردن تومور است که این مقدار می‌تواند برای بدن سمی باشد. برای حل این مشکل پژوهشگران سعی می‌کنند نانوذرات را مستقیم به تومور تزریق کنند. اما مشکل این راهبرد آن است که اگر نقطه‌ای نادیده گرفته شود، همان بخش مجددا رشد کرده و بیماری به حالت اول باز می‌گردد.
هانفیلد تصمیم گرفت مشکل را به شکل دیگری حل کند. او و همکارانش نانوذرات آهن را با یک پوسته زیست‌سازگار پوشش دادند، بنابراین می‌توان این نانوذرات را به درون بدن وارد کرد بدون این که اثرات جانبی منفی داشته باشد.
تومورها خیلی سریع رشد می‌کنند برای رسیدن به نرخ رشد بالا باید رگ‌های خونی، خیلی سریع ساخته شوند. به دلیل رشد سریع این رگ‌ها دیواره آنها نازک است. نازک بودن این دیواره موجب می‌شود تا نانوذرات به راحتی از آن وارد تومور می‌شوند. مزیت این روش آن است که نانوذرات تومورها را در هر جای بدن یافته و وارد آن می‌شوند. بنابراین با اعمال میدان مغناطیسی به بدن، تومورها در هر کجای بدن که باشند توسط نانوذرات گرم می‌شوند.
نانوذراتی که این گروه تحقیقاتی تولید کرده‌اند، درون پوسته پلیمری محاط شده‌است. این پوسته به قدری بزرگ است که نانوذرات بتواند به راحتی درون آن نوسان کند و از سوی دیگر ابعاد کل ساختار به قدری کوچک است که می‌تواند به راحتی از میان رگ‌های نازک خونی تومور عبور کند.
نتایج تست این ساختار روی بدن موش نشان داد که هیچ اثری از سمی بودن نانوذرات در موش دیده نشد. محققان دریافتند که مقدار نانوذرات درون تومورها ۱۶ برابر بیشتر از سلول‌های سالم بوده است. نتایج تصویربرداری مادون قرمز نشان داد که دمای درون تومورها به قدری بالا رفته که تومور از بین می‌رود در حالی که سلول‌های سالم سرد بوده و آسیبی نمی‌بینند.
