محققان زیست شناسی کشورمان با استفاده از مواد موثره موجود در عصاره گیاه انگور محصورشده در نانوحامل‌های دارویی موفق به تولید دارویی برای درمان دیابت شدند.
استفاده از مواد موثره موجود در عصاره گیاه انگور در درمان دیابت
محققان زیست شناسی کشورمان با استفاده از مواد موثره موجود در عصاره گیاه انگور محصورشده در نانوحامل‌های دارویی موفق به تولید دارویی برای درمان دیابت شدند. این نانوحامل دارویی که از سیانیدین و دلفینیدین موجود در انواع انگور تهیه شده، در کاهش عوارض ناشی از دیابت شیرین موش‌های مبتلا به این بیماری موفق بود و می‌تواند به عنوان فراورده ضد دیابت جدیدی در صنایع داروسازی مورد استفاده قرار گیرد. سیانیدین و دلفینیدین دو ترکیب عمده فنلی موجود در انواع انگور و دارای خاصیت آنتی‌اکسیدانی هستند.
با توجه به شیوع روز افزون بیماری دیابت شیرین در دنیا و نیز به مشکلات مربوط به کنترل این بیماری، تحقیقات جهت ابداع روش‌های جدید کنترل عوارض این بیماری امری ضروری بوده و از اولویت‌های تحقیقاتی جهان محسوب می‌گردد. در این بیماری انواع پروتئین‌های موجود در بدن گلیکه شده که منجر به تغییر ساختمان پروتئین‌ها و فعالیت زیستی آن‌ها خواهد شد. از این رو مهار گلیکه شدن پروتئین‌ها در جلوگیری از بروز عوارض دیابت بسیار ضروری است. از آنجا که دو ترکیب عمده فنلی سیانیدین و دلفینیدین موجود در انواع انگور دارای خواص مفیدی نظیر کاهش کلسترول خون و حفاظت سیستم قلبی- عروقی هستند که از عوارض بیماری دیابت شیرین به شمار می‌روند؛ پژوهشگران در این طرح به بررسی اثر این دو ترکیب موجود در گیاه انگور به فرم آزاد و نانولیپوزومی بر روی کاهش عوارض دیابت پرداختند.
به گفته دکتر امیر قریب، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد، ابتدا به کمک چربی‌هایی نظیر فسفاتیدیل کولین موجود در سویا و کلسترول، نانولیپوزوم‌های حاوی سیانیدین و دلفینیدین تهیه گردید. در مرحله بعد اثرات این ترکیبات به شکل آزاد و محصور در نانولیپوزوم ها بر روی واکنش گلیکه شدن آلبومین و هموگلوبین A در شرایط برون تن مورد مطالعه قرار گرفت. در نهایت پس از اطمینان از کارایی نانولیپوزوم‌های تهیه شده در این شرایط، با تیمار موش‌های آزمایشگاهی مبتلا شده به دیابت، واکنش گلیکه شدن آلبومین و هموگلوبین A و همچنین تغییرات گلوکز خون، کلسترول و غیره به کمک این ترکیبات در شرایط درون تنی مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌های این تحقیق نشان داد که سیانیدین و دلفینیدین بویژه در شکل محصور در نانولیپوزوم‌ها قادرند در شرایط برون تنی از گلیکه شدن آلبومین و هموگلوبین A جلوگیری نمایند و همچنین در موش‌های آزمایشگاهی مبتلا به دیابت، سبب کاهش گلوکز خون، کلسترول خون و آلبومین و هموگلوبین A گلیکه شده و نیز افزایش مقدار گلیکوژن ذخیره شده در کبد گردند و بنابراین می‌توانند به عنوان ترکیبات کاهنده عوارض ناشی از دیابت شیرین مصرف گردند.
دکتر قریب ابراز امیدواری کرد با انجام آزمایش‌های تکمیلی و کلنیکی بتوان محصول مذکور را به عنوان یک فراورده ضد دیابتی جدید معرفی نمود.
نتایج این کار تحقیقاتی که به دست دکتر امیر قریب، دکتر زهره فائزی زاده و دکتر مسعود گودرزی (اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد واحد بروجرد) صورت گرفته است در مجله Planta Medica (جلد۷۹، شماره ۱۷، ماه نوامبر، سال۲۱۰۳، صفحات ۱۵۹۹ تا ۱۶۰۴) منتشر شده است.
