پژوهشگران با استفاده از ترکیب دو داروی مؤثر موفق به تولید نانوکامپوزیت دارویی ضد سلول‌های سرطان شدند. آزمایشات انجام شده روی موش‌های آزمایشگاهی نشان داد که اثربخشی این دارو دو برابر بیشتر از زمانی است که هر یک از این داروها به تنهایی استفاده می‌شدند.
تولید نانوکامپوزیت دارویی ضدسرطان
محققان فرانسوی موفق به ساخت نانوکامپوزیتی شدند که می‌تواند داروی ممانعت از رشد رگ‌های خونی را با خود حمل کند. این دارو، یک داروی ضد سرطان است که محققان معتقداند با استفاده از این نانوکامپوزیت جدید می‌توان تومورهای سرطانی را از بین برد. این گروه تحقیقاتی، نانوحامل جدید خود را روی موش‌هایی که مبتلا به تومور انسانی بودند آزمایش کردند. نتایج نشان داد که %۹۳ سلول‌های سرطانی با استفاده از این نانوحامل از بین می‌روند.
معمولاً برای از بین بردن سلول‌های سرطانی می‌توان از دو ساز‌وکار استفاده کرد: اول این که رگ‌های خونی رشد دهنده‌ی تومورها را هدف قرار داد و دوم این که به‌صورت مستقیم مانع از رشد سلول‌های سرطانی شد. بیشتر داروهای ضد سرطانی که طی سال‌های اخیر تولید شده‌اند، خواه آن‌هایی که رگ‌ها را از بین می‌برند یا آن‌هایی که خود تومور را مورد هدف قرار می‌دهند، معمولاً کارایی چندانی نداشته‌اند. در اغلب موارد بدن بیمار بعد از مدتی نسبت به داروی ضد سرطان از خود مقاومت نشان می‌دهد.
فناوری نانو یکی از حوزه‌هایی است که می‌تواند از طریق رهاسازی دارویی، در حل این مشکل به محققان کمک کند. بنابراین دانشمندان دو داروی ضد ایجاد رگ و داروی سمی کشنده تومور را ادغام کردند و آنها را درون یک نانوساختار قرار دادند. در حالت عادی اگر هر یک از دارو به صورت جداگانه وارد بدن شود، می‌تواند علاوه بر رگ‌های سلول سرطانی به سلول‌های سالم نیز نفوذ کند.
محققان دانشگاه پاریس سود با ترکیب دو داروی ضد ایجاد رگ و داروی سمی ضد سلول سرطان، موفق به تولید یک نانوکامپوزیت شدند. برای این کار آنها از خودآرایی ایزوکمبرستاتین (isoCA-4) و اسکولونی جمسیتابین (SQgem) استفاده کردند که اولی دارویی برای جلوگیری از رشد رگ‌های سرطانی و دومی داروی ضد تومور سرطانی است.
این ترکیب دارویی چگونه عمل می‌کند؟ isoCA-4 کاملاً در آب نامحلول است بنابراین، این دارو درون SQgem که دارای ساختار لیپیدی است قرار داده می‌شود. با این راهبرد محققان توانستند دوز بالایی از این دو ماده را وارد بدن مدل آزمایشگاهی کنند.
کارایی این نانوکامپوزیت دو برابر بیشتر از حالتی است که داروها به تنهایی وارد بدن شود. نتایج این پژوهش در نشریه ACS Nano به چاپ رسیده است.
