محققان با استفاده از نانوذرات کربنی مغناطیسی بلوری و تابش لیزر مادون قرمز موفق به ارائه روشی برای رهاسازی دارو شدند. در این روش می‌توان بدون آسیب دیدن بافت‌های مجاور، فرآیند رهاسازی را انجام داد.
رهاسازی دارو با نانوذرات مغناطیسی و تابش لیزر مادون قرمز
پژوهشگران دانشگاه تگزاس روشی ارائه کردند که در آن می‌توان از فناوری لیزر برای رهاسازی دارو و ژن‌های درمان به درون سلول استفاده کرد به‌طوری که بافت‌های اطراف آسیب نمی‌بینند. از این روش می‌توان برای درمان بیماران سرطانی و کسانی که از مشکلات ژنتیکی و عصبی رنج می‌برند استفاده کرد.
این گروه تحقیقاتی از بلورهای نانوذرات کربن مغناطیسی و پرتوهای لیزر مادون قرمز برای این کار استفاده کردند، این روش به رهاسازی گرما نوری شهرت یافته است.
این روش جدید دنباله تحقیقات پیشین این گروه که در آن از لیزر ۵۰ تا ۱۰۰ میلی‌واتی استفاده شده بود، است. در پژوهش‌های قبلی این گروه نیز همین نانوذرات با لیزر گرم شده و در نهایت موجب از بین رفتن سلول سرطانی شد. در این پژوهش جدید محققان از روش رهاسازی گرمانوری و همچنین از رنگ‌های ویژه‌ای نیز استفاده کردند. این رنگ‌ها به همراه مولکول‌های DNA به سلول‌های سرطان پرستات انسان تزریق شد.
علی کویمن از محققان این پروژه می‌گوید: «در این پژوهش، دکتر موهانتی از یک توان بسیار پایین، ۲۰ تا۳۰ میلی وات و همچنین لیزر مادون قرمز به همراه نانوذرات استفاده کرد. او با این کار توانست از غشاء سلول عبور کند بدون این که به سلول‌های مجاور آسیب بزند. با این روش می‌توان دیواره سلول را کشید و ماده موردنظر را از میان آن به درون سلول عبور دارد. این کشش ایجاد شده روی غشاء موجب می‌شود تا جریان سیال بتواند با سرعت از میان آن عبور کند و هر آنچه را که نیاز باشد بتواند به همراه این جریان سیالی به درون سلول وارد کند.»
علی کویمن با استفاده از دشارژ پلاسمای الکتریکی درون محلول تولوئن موفق شد نانوذرات کربنی مغناطیسی بلوری ایجاد کند. یکی از مزیت‌های این روش آن است که می‌توان به‌صورت انتخابی برهم‌کنش لیزر با بافت هدف را تقویت کرد. از آنجایی که در این روش از نانوذرات مغناطیسی استفاده شده، می‌توان با کمک یک میدان مغناطیسی، بیرون آن را دستکاری کرد بنابراین با غلظت‌های بسیار کم از نانوذرات نیز می‌توان استفاده کرد.
حمایت مالی این پروژه توسط بنیاد ملی علم آمریکا انجام شده‌است.
