محققان چینی از نانوذرات اکسید آهن دارای پوششی از رشته‌های دی‌ان‌ای برای از بین بردن سلول‌های سرطان کبد در موش استفاده کردند. کارایی این روش نسبت به روش‌های ژن درمانی رایج بسیار بالاتر است.
افزایش اثربخشی ژن درمانی سرطان کبد با نانوذرات مغناطیسی
ژن درمانی روشی مؤثر برای درمان سرطان‌های مقاوم در برابر دارو است. با این حال فقدان روش‌های رهاسازی مناسب موجب شده تا ژن درمانی با مشکلاتی روبرو باشد. پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهد که نانوذرات ابزاری ایمن و مؤثر برای رهاسازی ژن و از بین بردن ژن‌های مؤثر در سرطان کبد است. نانوذرات مغناطیسی می‌توانند به عنوان ابزاری برای گرم کردن سلول‌های سرطانی و گرمادرمانی مورد استفاده قرار گیرند. این نانوذرات قادراند انرژی مغناطیسی را به گرما تبدیل کرده و در کنار ژن درمانی، موجب از بین رفتن سلول سرطانی شوند.
چنیان یوان از دانشگاه سوت‌ایست می‌گوید: «نتایج یافته‌های ما نشان داد که گرم کردن تومور در کنار ژن‌درمانی می‌تواند موجب افزایش کارایی این سیستم دارویی شود.»
این گروه تحقیقاتی برای بررسی عملکرد نانوذرات مغناطیسی در ژن درمانی، از این روش برای از بین بردن تومور سرطان کبد در موش‌ها استفاده کردند. این سرطان سالانه ۶۰۰ هزار نفر در جهان را به کام مرگ می کشاند. با اندکی تغییر می‌توان از این روش برای درمان سرطان‌های دیگر نیز استفاده کرد.
سال‌هاست که ژن درمانی به عنوان گزینه‌ای مناسب برای درمان سرطان مطرح است؛ در این روش ژن سالم جایگزین ژن عامل بیماری‌زا در بدن می‌شود. دانشمندان معمولاً از ویروس‌های سنتز شده به عنوان حامل ژن استفاده می‌کنند تا ژن سالم را به درون سلول‌های مورد نظر وارد کند. در این روش، معمولا بدن نسبت به ورود ویروس عکس العمل نشان می‌دهد که موجب بروز مشکلاتی می‌شود. در این پژوهش محققان از نانوذرات به عنوان حامل ژن استفاده کردند تا عوارض جانبی را به حداقل برسانند. نتایج نشان داد که این نانوذرات با کارایی بالاتر می‌توانند ژن را در بدن رهاسازی کرده و همچنین سیستم ایمنی بدن را نیز تحریک نمی‌کنند. بنابراین ابزاری ساده و ایمن برای ژن‌درمانی بوده و می‌توان آن را به تولید انبوه رساند.
در این پژوهش محققان از اکسید آهن ۲۰ تا ۳۰ نانومتری که سطح آن با مولکول‌های دی‌ان‌ای دارای بار منفی پوشش داده شده استفاده کردند. این دی‌ان‌ای‌ها حاوی ژن‌های “خود ازبین برندگی” سلول‌های سرطانی بوده که مانع تکثیر و در نهایت مرگ خود خواسته سلول‌های سرطانی می‌شوند. این نانوذرات به موش‌های بیمار تزریق شد و بعد از اعمال میدان مغناطیسی، دمای سلول‌های سرطانی به شدت بالا رفت در حالی که سلول‌های سالم اطراف همچنان دمای طبیعی خود را داشتند.
