محققان موفق به طراحی و تولید نانوذراتی شدند که می‌توان از آن‌ها در شناسایی و درمان سرطان استفاده کرد. نتایج آزمایش روی حیوانات آزمایشگاهی عملکرد مثبت این نانوذرات دارویی را به اثبات رسانده است.
نانوذرات زیست‌سازگار با توانایی تشخیص و درمان سرطان
پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا، نانوذرات دینامیکی ساختند که می‌توان از آن‌ها در حوزه درمان سرطان و تشخیص طبی استفاده کرد. این نانوذرات می‌توانند به عنوان عامل کنتراست دهنده برای شناسایی تومورها در MRI و PET مورد استفاده قرار گیرند. همچنین امکان رهاسازی داروی شیمی‌درمانی برای از بین بردن تومورها توسط این نانوذرات وجود دارد. یکی از ویژگی‌های مهم این نانوذرات آن است که زیست‌سازگار و غیرسمی هستند.
یوآنپی لی از محققان این پروژه می‌گوید: «این نانوذرات بسیار پرکاربرد و مفید هستند. در کسوت عامل کنتراست دهنده می‌توان از آن‌ها برای مشاهده ساده‌تر تومورها در تصاویر MRI استفاده کرد. همچنین می‌توان از این نانوذرات به عنوان حمل کننده داروی شیمی‌درمانی برای رهاسازی در تومورها استفاده کرد. با تابیدن نور به آن‌ها، این نانوذرات می‌توانند اکسیژن منفردی آزاد کنند که در درمان فتودینامیکی بسیار مؤثر است. همچنین در صورت تابش لیزر به این نانوذرات و گرم شدن می‌توان از آن‌ها در درمان گرمانوری استفاده کرد.»
این‌ها اولین نانوذراتی نیستند که برای درمان سرطان مورد استفاده قرار می‌گیرند.با این حال می‌توان گفت که نسبت به بسیاری از نانوذرات ارائه شده تا کنون کاراتر هستند. نانوذرات مختلف، معمولاً در یک حوزه کارایی داشته و برای استفاده در حوزه‌های دیگر ناکارآمد هستند؛ برای مثال نانوذرات طلا و نقاط کوانتومی برای تشخیص سرطان مناسب بوده اما از نظر ایمنی برای بیمار چالش‌هایی به همراه دارند.
این‌ها اولین نانوذراتی نیستند که برای درمان سرطان مورد استفاده قرار می‌گیرند.با این حال می‌توان گفت که نسبت به بسیاری از نانوذرات ارائه شده تا کنون کاراتر هستند. نانوذرات مختلف، معمولاً در یک حوزه کارایی داشته و برای استفاده در حوزه‌های دیگر ناکارآمد هستند؛ برای مثال نانوذرات طلا و نقاط کوانتومی برای تشخیص سرطان مناسب بوده اما از نظر ایمنی برای بیمار چالش‌هایی به همراه دارند.
این نانوذرات، پلیمری از جنس اسید کولیک و پروفیرین هستند که در بدن عملکرد بسیار خوبی دارند. پروفیرین یک ترکیب آلی بسیار مشهور است و اسید کلولیک نیز توسط کبد تولید می‌شود. این نانوذرات ابعادی در حد ۲۱ نانومتر دارند.
این گروه تحقیقاتی برای افزایش پایداری ذرات، به آن‌ها آمینواسید سیستئین افزودند تا مانع از رهاسازی دائمی دارو شوند. نتایج نشان داد که زمانی که ابعاد این ذرات به ۳۲ نانومتر برسد، ایده‌آل‌ترین حالت برای نفوذ به درون تومور سرطانی است.
پژوهشگران نانوذرات حاوی داروی شیمی‌درمانی را روی نمونه‌های حیوانی آزمایش کردند نتایج نشان داد که تومور سرطانی به دقت هدف‌گیری شده و تحت تأثیر دارو قرار می‌گیرد در حالی که اثرات جانبی آن به حداقل می‌رسد.
محققان از این نانوذرات برای تصویربرداری از تومور نمونه‌های حیوانی استفاده کرده و نشان دادند که تصاویر MRI بهتری می‌توان از تومور بدست آورد.
هرچند نتایج آزمایش روی حیوانات مثبت بوده اما هنوز نیاز به تحقیقات بیشتر برای رسیدن به مرحله آزمایش بالینی روی انسان است.
این گروه تحقیقاتی برای افزایش پایداری ذرات، به آن‌ها آمینواسید سیستئین افزودند تا مانع از رهاسازی دائمی دارو شوند. نتایج نشان داد که زمانی که ابعاد این ذرات به ۳۲ نانومتر برسد، ایده‌آل‌ترین حالت برای نفوذ به درون تومور سرطانی است.
پژوهشگران نانوذرات حاوی داروی شیمی‌درمانی را روی نمونه‌های حیوانی آزمایش کردند نتایج نشان داد که تومور سرطانی به دقت هدف‌گیری شده و تحت تأثیر دارو قرار می‌گیرد در حالی که اثرات جانبی آن به حداقل می‌رسد.
محققان از این نانوذرات برای تصویربرداری از تومور نمونه‌های حیوانی استفاده کرده و نشان دادند که تصاویر MRI بهتری می‌توان از تومور بدست آورد.
هرچند نتایج آزمایش روی حیوانات مثبت بوده اما هنوز نیاز به تحقیقات بیشتر برای رسیدن به مرحله آزمایش بالینی روی انسان است.
نتایج این پژوهش در نشریه Nature Communications منتشر شده است.
