پژوهشگران دریافتند که افزودن نانوذرات اکسید آهن به پسماندهای آلی می‌تواند مقدار تولید گازهای قابل سوختن از این پسماندها را تا ۲۰۰ درصد افزایش دهد.
افزایش تجزیه پسماندهای آلی با نانوذرات اکسید آهن
پژوهشگران مؤسسه فناوری نانو کاتالان با همکاری محققانی از دانشگاه اوتونوما موفق به ارائه فناوری‌ای شدند که با استفاده از آن می‌توان تولید گازهای زیستی را تا ۲۰۰ درصد افزایش داد. در این روش که به BigasPlus شهرت دارد، نانوذرات اکسید آهن به فرآیند پردازش پسماندهای آلی افزوده می‌شود.
نانوذرات اکسید آهنی که در این روش به فرآیند افزوده می‌شود، نقش غذا را برای باکتری‌های فعال در این فناوری دارد. این باکتری‌ها موجب شکستن مولکول‌های آلی می‌شوند. این افزودنی‌ها موجب افزایش تولید گازهای زیستی شده و نانوذرات اکسید آهن نیز خود به نمک تبدیل می‌شوند.
آنتونی سانچز از محققان این پروژه می‌گوید: «ما معتقدیم که این روش جدید یک راهبرد برای بهبود فرآیند تولید گازهای زیستی و تصفیه پسماندهای آلی است. افزودن نانوذرات اکسید آهن موجب بهبود عملکرد فرآیند تجزیه ترکیبات آلی می‌شود.»
براساس گفته‌های محققان این پروژه، روش‌های کنونی تولید گازهای زیستی کارایی بسیار کمی دارند به طوری که تنها ۳۰ تا ۴۰ درصد از ترکیبات آلی تبدیل به گازهای زیستی می‌شوند. یودالد کاسالس از محققان این پروژه می‌گوید: «نتایج اولیه کار ما نشان داد که تولید گاز قابل سوختن در این فرآیند ۲۰۰ درصد افزایش یافته است. این فرآیند برای اقتصادی‌تر شدن تولید انرژی تجدیدپذیر از پسماندهای آلی مناسب است.»
در حال حاضر BigasPlusبرای تجزیه سلولز و لجن‌های ایجاد شده از پسماندهای شهری استفاده می‌شود، اما از این روش می‌توان برای پسماندهای دیگری نظیر پسماندهای کشاورزی و صنعتی نیز استفاده کرد.
آنتونی سانچز می‌گوید: «در حال حاضر چالش اصلی این است که چگونه این روش را برای صنایعی با صدها مترمکعب پسماند پیاده‌سازی نمود. این روش به ما اجازه می‌دهد تا فرآیند تجزیه پسماندها را در حجم انبوه در همه جای جهان انجام دهیم. بنابراین، حجم تولید گازهای زیستی به شکل قابل توجهی افزایش می‌یابد.»
کاسالس می‌افزاید: «ایده ما نتیجه چندین پروژه مختلف است. گاهی شما روی موضوعی کار می‌کنید اما کشف در حوزه دیگر انجام می‌گیرد. ما روی اثرات سمی نانوذرات اکسید آهن بر پسماندها کار می‌کردیم که دریافتیم، این نانوذرات نه تنها سمی نیستند بلکه می‌توانند تولید گازهای زیستی را افزایش دهند.»
