محققان با استفاده از نانولوله‌های کربنی موفق به ساخت حسگری شدند که قادر به شناسایی گازهای سمی است. این حسگر قابلیت استفاده در تلفن‌های هوشمند را داراست.
نانوحسگر گازی با قابلیت اتصال به تلفن هوشمند
پژوهشگران مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT) روش جدیدی ارائه کردند که با استفاده از آن می‌توان گازهای سمی محیط را با استفاده از تلفن‌های هوشمند شناسایی کرد. این گروه حسگری ساخته‌اند که به راحتی می‌تواند شرایط هوای محیط و مواد غذایی را رصد کند. این حسگر قابلیت شناسایی آمونیاک، پراکسیدهیدروژن، سیکلوهگزان و دیگر گازها را داراست.
مک‌آرتور از محققان این پروژه می‌گوید: «زیبایی این حسگر در آن است که قیمت بسیار پایینی دارد؛ بنابراین شما می‌توانید از آن در هر کجایی استفاده کنید. این حسگر بی‌نیاز از سیم و منبع تولید انرژی است.»
سواگر، رهبر این تیم تحقیقاتی، طی چند سال گذشته روی ساخت حسگرهای گازی فعالیت داشته است. او و همکارانش برای ساخت حسگرهای گازی از مدارات ساده الکترونیکی استفاده می‌کردند که در صورت وجود ترکیب شیمیایی مورد نظر در محیط، مقاومت الکتریکی آن تغییر می‌کند. حسگرهایی که این گروه تحقیقاتی تولید می‌کند بر خلاف حسگرهای موجود در بازار نیاز به انرژی نداشته و در دمای محیط کار می‌کند. بنابراین می‌توان از آن در محیط‌های مختلف استفاده کرد.
برای ساخت این حسگر از برچسب‌های NFC استفاده شده است که نیاز به انرژی زیادی ندارند. این برچسب‌ها به عنوان بارکد در ادوات بی‌سیم استفاده می‌شوند. برچسب‌های NFC توسط تلفن‌های هوشمند برای ارسال پالس‌های کوتاه میدان مغناطیسی با فرکانس رادیویی استفاده می‌شود. با این روش می‌توان اطلاعات را بین تلفن‌های همراه منتقل کرد.
این گروه تحقیقاتی برای ساخت این حسگر جدید، از نانولوله‌های کربنی استفاده کردند که امکان شناسایی گازهای مختلف را داراست. برای این کار نانولوله‌های کربنی روی برچسب قرار داده شد. زمانی که مولکول‌های هدف به نانولوله‌های کربنی می‌چسبند موجب تغییر فرکانس رادیویی قابل انتقال توسط برچسب می‌شوند.
نمونه اولیه ساخته شده از این حسگر تنها می‌تواند یک نوع گاز را شناسایی کند اما با ادغام چند برچسب، می‌توان گازهای مختلفی را شناسایی کرد. محققان این پروژه در حال آماده کردن پتنت مربوط به این فناوری و به دنبال کاربردهای مختلف این فناوری هستند. به دلیل ارزان بودن و سهولت استفاده توسط تلفن‌های همراه، این فناوری را می‌توان در حوزه‌های مختلف استفاده کرد. از این فناوری می‌توان برای شناسایی مواد منفجره و گازهای سمی استفاده کرد.
