محققان انگلیسی موفق شدند نرخ زنده ماندن را در موش‌های آزمایشگاهی مبتلا به سرطان افزایش دهند. آن‌ها از نانوحامل لیپوزوم حاوی دارو شیمی‌درمانی استفاده کردند. این گروه تحقیقاتی برای افزایش اثربخشی دارو، اندکی گرما به لیپوزوم اعمال کردند.
نتایج موفقیت‌آمیز نانوحامل لیپوزوم ضدسرطان روی موش‌ها
یکی از روش‌های رایج در رهاسازی دارو درون سلول‌های سرطانی، کپسوله کردن آن‌ها در نانوحامل‌هایی موسوم به لیپوزوم است. با این کار می‌توان داروهای شیمی‌درمانی را به شکل مؤثرتری وارد بافت سرطانی کرد و اثرات جانبی آن را به حداقل رساند.
پیش از این محققان موفق شده بودند با افزودن برخی مولکول‌ها نظیر آنتی‌بادی‌ها روی سطح لیپوزوم، آن‌ها را به شکل مؤثرتری به سوی سلول‌های سرطانی هدایت کنند. همچنین آن‌ها این لیپوزوم‌ها را به گونه‌ای طراحی کرده‌اند که در اثر اندکی گرم شدن، محتویات دارویی خود را رهاسازی کنند.
اخیراً محققان دانشگاه منچستر دریافته‌اند که ترکیب دو راهبرد هدفگیری فعال و رهاسازی براساس گرما می‌تواند اثربخشی دارو را افزایش دهد. کوستاس کوستارلو، رهبر این تیم تحقیقاتی، می‌گوید: « ما از ترکیب این دو روش نتایج خوبی در محیط آزمایشگاهی گرفته بودیم اما تا کنون هیچ تحقیقی روی بافت‌های زنده انجام نشده بود.»
این گروه تحقیقاتی این لیپوزوم‌ها را در حالت عادی و حالتی که روی سطح آن با استفاده از مولکول‌های آنتی‌بادی پوشش‌داده شده مورد آزمایش قرار دادند. نتایج یافته‌های آن‌ها نشان داد که در حالتی که لیپوزوم‌ها فعال شده باشند و همچنین اندکی گرم شوند، اثربخشی داروی شیمی‌درمانی روی موش‌ها افزایش چشمگیری پیدا می‌کند. این روش موجب افزایش نرخ زنده ماندن موش‌ها شد.
کوستاس کوستارلو می‌گوید: « ما با موفقیت لیپیوزوم‌های فعال شده با آنتی‌بادی را در حضور گرما روی سلول‌های سرطانی اعمال کردیم. این راهبرد می‌تواند روش جدیدی برای رهاسازی دارو به درون سلول‌های سرطانی باشد و سلول‌های سالم را از گزند داروهای شیمی‌درمانی مصون دارد.»
