محققان با استفاده از پلیمر تقویت شده با نانوسیم، اقدام به ساخت الکترودی کردند که می‌تواند سیگنال‌های الکتروفیزیولوژیکی را در محیط خشک رصد کند.
نانوالکترودی دقیق برای رصد سیگنال‌های قلبی
پژوهشگران دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی موفق به ساخت حسگری پوشیدنی شدند که در آن از نانوسیم‌های نقره برای رصد سیگنال‌های الکتروفیزیولوژیکی استفاده شده است. از این حسگر می‌توان برای الکتروکاردیوگرافی یا الکترومیوگرافی استفاده کرد. دقت این حسگر مشابه حسگرهای «الکترود تر» مورد استفاده در بیمارستان‌هاست. مزیت این حسگر نسبت به حسگرهای فعلی آن است که بیمار می‌تواند در حین حرکت از آن استفاده کند؛ رصد سیگنال‌ها در چنین شرایطی با دقت بالا انجام می‌شود.
اندازه‌گیری و پیمایش سیگنال‌های الکتروفیزیولوژیکی می‌تواند برای کنترل سلامت بیماران و یا در تحقیقات پزشکی استفاده شود. همچنین از این حسگر می‌توان برای ساخت قطعات کاشتنی در بدن به منظور ایجاد سیگنال عضلانی استفاده کرد.
در حال حاضر در بیمارستان‌ها برای اندازه‌گیری سیگنال‌های الکتروکاردیوگراف از الکترود تر استفاده می‌کنند. این الکترودها به الکترولیت نیاز دارند. در واقع باید میان الکترود و پوست بدن، سیالی قرار داشته باشد تا فرآیند حسگر انجام شود. به همین دلیل بیمار باید ساکن روی تخت قرار گیرد تا رصد سیگنال‌ها انجام شود. بنابراین اگر نیاز به رصد طولانی‌مدت باشد، این الکترولیت خشک شده و روی پوست خارش ایجاد می‌کند و از سوی دیگر موجب کاهش دقت فرآیند حسگری می‌شود.
حسگر نانوسیمی جدیدی که محققان ساخته‌اند از نظر کیفیت سیگنال کاملاً با الکترودهای تر برابری کرده در حالی که مکانیسم عملکرد آن‌ها به گونه‌ای است که نیاز به الکترولیت ندارند. یونگ ژاو از محققان این پروژه می‌گوید: «الکترودهای خشک مدت‌هاست که ساخته شده‌اند و در حال حاضر قابل رقابت با همتایان «تـر» خود هستند. اما این الکترود جدید از کیفیت بسیار بالایی برخوردار بوده و دقت بالایی دارد. از سوی دیگر این الکترود از نظر مکانیکی استحکام بالایی دارد که دلیل آن قرار گرفتن نانوسیم درون پلیمر است.»
این سیستم قابل اتصال به دستگاه‌های الکتروکاردیوگراف‌خوان (EKG reading devices) موجود در بازار است. نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای با عنوان “Wearable Silver Nanowire Dry Electrodes for Electrophysiological Sensing,” در نشریه RSC Advances منتشر شده است.
