کمیته مشاوران علم و فناوری رییس‌جمهور در بررسی اخیر NNI، از سازمان‌های دولتی، صنعت و جامعه تحقیقاتی درخواست نموده است تا چالش‌های کلان قابل حل توسط فناوری نانو را شناسایی و پیگیری نمایند.
پیش‌بینی چالش‌های کلان قابل حل توسط فناوری نانو
اداره سیاست‌گذاری علم و فناوری (OSTP) یک درخواست ارائه اطلاعات (RFI) منتشر کرده است که در چارچوب آن، به دنبال دریافت پیشنهاداتی برای چالش‌های کلان قابل حل از طریق فناوری نانو برای دهه آتی است. چالش بزرگ، هدف بلند پروازانه اما دست یافتنی است که تحقق آن، نیازمند پیشرفت‌های علم و فناوری بوده و پتانسیل کسب تصور عمومی را دارد.
دانشمندان، مهندسان و مربیان در چارچوب پیشگامی ملی فناوری نانو (NNI) با اتکا بر علم و فناوری نانو در حال ساخت آینده‌ای هستند که منجر به انقلاب در صنعت و فناوری می‌شود. تلاش‌های جمعی این افراد برای تحقق رسالت NNI، به طور گسترده‌ای، فرایند اکتشاف، توسعه و کاربرد فناوری نانو برای رفع نیازهای گسترده ملی را تسریع می‌کند.
کمیته مشاوران علم و فناوری رییس‌جمهور در بررسی اخیر NNI از سازمان‌های دولتی، صنعت و جامعه تحقیقاتی درخواست نموده است تا چالش‌های کلان فناوری نانو را شناسایی و پیگیری نمایند. این کمیته با RFI کنونی به دنبال دریافت ایده‌های تغییر بازی (game-changing) برای چالش‌های کلانی است که مانع می‌شوند تا علم و فناوری نانو مسائل جهانی یا ملی مهم را حل نماید. این چالش‌های کلان باید منجر به سرمایه‌گذاری بخش دولتی و خصوصی و ارتقای تجاری‌سازی تحقیقات فناوری نانو که توسط دولت فدرال تأمین مالی می‌شوند، گردد.
چالش کلان الهام گرفته از فناوری نانو شبیه چه چیزی است؟ اگرچه علم و فناوری نانو یک رشته گسترده و توانمندسازی است، اما با استفاده از فناوری نانو نمی‌توان تمامی چالش‌های کلان جهانی را حل کرد. با این وجود، چالش‌های آرمان‌گرایانه‌ای هستند که با استفاده از مزایای فناوری نانو، قابل حل‌اند. در اینجا نمونه‌هایی که توسط سازمان‌های NNI با همکاری اداره ملی هماهنگی فناوری نانو و OSTP توسعه یافته‌اند، ارائه می‌شود. تا سال ۲۰۲۵ جامعه تحقیق و توسعه فناوری نانو با چالش تحقق موارد ذیل مواجه است:
• افزایش نرخ بقای ۵ ساله تا ۵۰ درصد برای مشکل‌ترین درمان سرطان.
• خلق ادواتی که بزرگ‌تر از دانه برنج نبوده و بتواند حس کرده، محاسبه کند و بدون نیاز به سیم یا نگهداری، برای مدت ۱۰ سال ارتباط برقرار نماید.
• تولید تراشه‌‌های رایانه که ۱۰۰ برابر سریع‌تر بوده و در عین حال نیروی کمتری مصرف کنند.
• تولید موادی با دقت اتمی و ۵۰ برابر محکم‌تر از آلومینیوم با نصف وزن آن و هزینه مشابه.
• کاهش هزینه تبدیل آب دریا به آب آشامیدنی با استفاده از فاکتور۴٫
• تعیین مشخصات ایمنی، سلامت و زیست‌محیطی نانومواد در یک ماه.
