نیروی هوایی آمریکا در راستای تأمین نیازهای خود، حمایت مالی ۹٫۸ میلیون دلاری برای طراحی و تولید نوعی نانومواد‌زیست‌برنامه ریزی شونده در نظر گرفته است که این حمایت به محققانی از دانشگاه نورث‌وسترن اعطا می‌شود تا در مدت ۵ سال چنین ترکیبی را طراحی کنند.
حمایت نیروی‌هوایی آمریکا برای طراحی نوعی نانوزیست‌ساختار
محققان دانشگاه نورث‌وسترن موفق به دریافت حمایت مالی از مرکز نیروی هوایی آمریکا برای طراحی نانوماده زیست‌برنامه ریزی شونده‌ای شدند که می‌تواند چالش انرژی را در بخش‌های دفاعی، محیط‌زیست و امنیتی رفع کند. این ماده می‌تواند برای رصد استرس در انسان نیز استفاده شود.
این حمایت مالی به مبلغ۹٫۸ میلیون دلار به مدت ۵ سال به مرکز C-ABN دانشگاه نورث وسترن اعطا می‌شود. بعد از ۵ سال، این حمایت مالی بسته به نتایج می‌تواند به مدت ۵ سال دیگر تمدید شود.
تیموتی بونینگ از محققان آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی می‌گوید: «دانشگاه نورث‌وسترن به دلیل داشتن زیرساخت‌های توسعه‌ای مناسب نظیر تجهیزات آزمایشگاهی و برخورداری از نیروی انسانی متخصص برای این پروژه انتخاب شد. این دانشگاه در حوزه نانوزیست فناوری و علوم شناختی بسیار پیشرو است.»
چاد میرکین برای رهبری این تیم تحقیقاتی انتخاب شده تا نانوساختار مورد نظر نیروی هوایی آمریکا را برای استفاده در مقاصد نظامی و شهری تولید کند. نانومواد زیست‌برنامه‌ریزی‌شونده دارای ساختاری هستند که در آن از ترکیبات زیست‌مولکولی نظیر پروتئین و اسید نوکلئیک استفاده شده و قابلیت‌های ویژه‌ای به محصول نهایی می‌بخشد.
این نانومواد می‌توانند به‌صورت ساختار سه بعدی طراحی شوند تا با درون سلول یا بافت ارتباط برقرار کنند و همچنین قابلیت ارتباط‌گیری با ادوات ماکرومقیاس را داشته باشند. این نانومواد زیست‌برنامه‌ریزی شونده جدید می‌توانند برای تولید ادوات پوشیدنی و قابل حامل به‌منظور ایجاد ارتباط با انسان به کار گرفته شوند. پتانسیل این مواد بسیار بالا بوده و می‌تواند نیازهای نیروی هوایی و بخش‌های غیرنظامی را برآورده سازد.
یکی از حوزه‌های کاربردی این نانومواد، رصد استرس در انسان است. از این نانوساختار می‌توان برای ساخت حسگرهای بسیار حساس با قابلیت شناسایی و سنجش میزان استرس در سیالات داخل بدن استفاده کرد. چنین حسگری برای تسهیل رصد وضعیت استرس سربازان بسیار مناسب است.
تحلیل چنین نانوساختارهایی می‌تواند دانش بنیادی دانشمندان را در حوزه‌های علم مواد، شیمی، مهندسی، زیست‌شناسی، فیزیک و عملکرد انسان افزایش دهد.
