محققان با استفاده از کپسوله کردن داروی ضدسرطان درون نانوذرات و پوشش‌دهی آن با نوعی آنزیم، سیستم دارویی ضدسرطان ارائه کنند. این دارو نتایج رضایت‌بخشی روی موش‌های آزمایشگاهی داشته است.
نانوحاملی با پوشش پپتیدی برای توقف رشد تومور
دانشمندان موفق به طراحی نوعی نانوذرات شدند که قادر است در حضور دسته‌ای از پروتئین‌ها داروی ضد سرطان رهاسازی کند. این سیستم رهایش دارویی به شکلی مهندسی شده است که آنزیم مورد نظر می‌تواند نقش راهنما را برای از بین بردن سرطان ایفا کند.
کاساندرا کالمان از دانشگاه کالیفرنیا که نویسنده مقاله‌ی این پروژه در نشریه Advanced Materials است، می‌‌گوید: « ما می‌توانیم از یک مولکول کوچک آغاز کنیم و در نهایت یک نانوحامل تولید کنیم که قادر به رهگیری تومور بوده و می‌تواند داروی ضدسرطان را درون این تومور رهاسازی کند.»
این سیستم دارویی مزایایی نوعی انزیم موسوم به ماتریکس متالوپروتئیناز را به همراه داشته و می‌تواند روی سرطان‌های مختلف اثرگذار باشد. این آنزیم قادر است غشاءهایی را که محل عبور سلول‌های سرطانی است نابود کند، این سلول‌ها با عبور از غشاء اقدام به تکثیر و شیوع در بافت‌های دیگر می‌کنند.
این گروه تحقیقاتی نانوذراتی را با داروی ضد سرطان (نوعی دارو با نام‌های تجاری Taxol و Onxal) ترکیب کرده و پوسته آن را با پپتید پوشش دادند. این آنزیم قادر است پوسته را بشکافت و دارو رهاسازی شود. اجزاء این پوسته تشکیل لنگرهایی روی سطح تومور داده و مولکول را نزدیک سلول سرطانی نگه می‌دارند.
این پژوهش توسط ناتان گیانشچی از دانشگاه کالیفرنیا رهبری شده است. گیانشچی و همکارانش این دارو را به گونه‌ای بسته بندی کرده‌اند که تا رسیده به مقصد باز نشود. در واقع گروه‌های عاملی مختلفی روی سطح این نانوساختار قرار داده شده است که اثرات سمی دارو پیش از رسیدن به تومور و در حین گردش در بدن نمایان نشود.
محققان با این روش موفق شدند دارو را با دوز ۱۶ برابری نسبت به روش‌های رایج وارد بدن بیمار کنند. نتایج آزمون‌های انجام شده روی موش‌های آزمایشگاهی رضایت‌بخش بوده است. این گروه موفق شدند با استفاده از دوز پایین دارو، رشد تومور را به مدت حداقل دو هفته متوقف کنند.
