پژوهشگران دانشگاه کاشان نانوساختارهایی را سنتز نموده‌اند که خاصیت کاتالیستی بسیار خوبی در تصفیه‌ی پساب کارخانه‌ها دارد. از طرفی، استفاده از این نانوساختار در تولید نوعی نانوکامپوزیت پلیمری، گزینه‌ی مناسبی برای تهیه‌ی کامپوزیت‌های دیرسوز است که در صنایع م
کاشان: نانوساختارهای آزمایشگاهی با قابلیت تصفیه‌ی پساب و تولید نانوکامپوزیت‌های دیرسوز
پژوهشگران دانشگاه کاشان نانوساختارهایی را سنتز نموده‌اند که خاصیت کاتالیستی بسیار خوبی در تصفیه‌ی پساب کارخانه‌ها دارد. از طرفی، استفاده از این نانوساختار در تولید نوعی نانوکامپوزیت پلیمری، گزینه‌ی مناسبی برای تهیه‌ی کامپوزیت‌های دیرسوز است که در صنایع مختلف از جمله نساجی، هوافضا و الکترونیک کاربرد دارد. این تحقیقات در مقیاس آزمایشگاهی صورت گرفته است.
به گفته‌ی لعیا نجاتی در این طرح نانوساختارهای اکسید قلع در اندازه‌های زیر۲۰ نانومتر به روش ساده و ارزان قیمت هم‌رسوبی تولید شده است.
وی در ادامه افزود: «عملکرد کاتالیستی این ترکیب، در تجزیه‌ی چند ماده‌ی رنگزای مختلف و تصفیه‌ی پساب آلوده به این مواد بررسی شده است. بر اساس نتایج این نانوکاتالیست بازده بسیار مناسبی در کم‌ترین زمان نسبت به نانوکاتالیست‌های متداول در بازار در اختیار قرار می‌دهد. لذا به دلیل خاصیت کاتالیزوری آن و با توجه به روش تهیه‌ی آسان و کم هزینه‌ی بکار رفته، نانوساختارهای پیشنهادی می‌تواند جایگزین مناسبی برای نانوکاتالیست‌های گران قیمت و کمیاب گردد و در اکثر صنایع که نیاز به بازیافت مجدد آب دارند به کار گرفته شود.»
به گفته‌ی این محقق، نانوساختارهای تولید شده همچنین به عنوان یک پرکننده در تهیه‌ی نانوکامپوزیت‌های پلیمری PVA استفاده شده است. نتایج بررسی خواص این نانوکامپوزیت نشان داده که افزودن این نانوذرات باعث کاهش زمان خفگی آتش و به تأخیر انداختن اشتعال پذیری نانوکامپوزیت‌های نهایی می‌شود.
با توجه به این تغییر خواص می‌توان از این نانوکامپوزیت‌ها در صنایع مختلف از جمله نساجی (تهیه‌ی لباس‌های ضد حریق)، هوافضا، نانوپوشش‌های نسوز، عایق‌های پلاستیکی سیم‌ها و کابل‌ها در صنعت الکترونیک و بسیاری از صنایع دیگر که نیاز به مقاومت حرارتی در دستگاه‌ها و ابزار آلات دارند، استفاده کرد. لذا این نانوکامپوزیت بدون ایجاد هیچ سمیت و اثرات جانبی می‌تواند جایگزین مناسبی برای پرکننده‌های هالوژنی سمی کنونی باشد.
نجاتی در پایان ابراز امیدواری کرد: «با توجه به عدم نیاز به ابزارها و دستگاه‌های خاص در روش استفاده شده، امکان تولید این نانوساختار در مقیاس صنعتی نیز دور از انتظار نیست.»
در این مطالعات اثر مقدار مواد اولیه بر اندازه‌ی نهایی نانوذرات اکسید قلع بررسی شده است. همچنین از روش‌های مختلفی از جمله XRD، SEM، TEM و FTIR جهت ارزیابی ساختار و مشخصات نمونه‌ها استفاده شده است.
نتایج این کار تحقیقاتی در مجله‌ی Journal of Materials Science: Materials in Electronics (جلد ۲۶، شماره ۸، سال ۲۰۱۵، صفحات ۶۰۷۵ تا ۶۰۸۵) منتشر شده است. دکتر مسعود صلواتی نیاسری- عضو هیأت علمی دانشگاه کاشان، لعیا نجاتی مقدم- کارشناسی ارشد علوم و فناوری نانو و داوود قنبری- دکترای علوم و فناوری نانو از این دانشگاه در انجام این تحقیقات همکاری داشته‌اند.
به گفته‌ی لعیا نجاتی در این طرح نانوساختارهای اکسید قلع در اندازه‌های زیر۲۰ نانومتر به روش ساده و ارزان قیمت هم‌رسوبی تولید شده است.
وی در ادامه افزود: «عملکرد کاتالیستی این ترکیب، در تجزیه‌ی چند ماده‌ی رنگزای مختلف و تصفیه‌ی پساب آلوده به این مواد بررسی شده است. بر اساس نتایج این نانوکاتالیست بازده بسیار مناسبی در کم‌ترین زمان نسبت به نانوکاتالیست‌های متداول در بازار در اختیار قرار می‌دهد. لذا به دلیل خاصیت کاتالیزوری آن و با توجه به روش تهیه‌ی آسان و کم هزینه‌ی بکار رفته، نانوساختارهای پیشنهادی می‌تواند جایگزین مناسبی برای نانوکاتالیست‌های گران قیمت و کمیاب گردد و در اکثر صنایع که نیاز به بازیافت مجدد آب دارند به کار گرفته شود.»
به گفته‌ی این محقق، نانوساختارهای تولید شده همچنین به عنوان یک پرکننده در تهیه‌ی نانوکامپوزیت‌های پلیمری PVA استفاده شده است. نتایج بررسی خواص این نانوکامپوزیت نشان داده که افزودن این نانوذرات باعث کاهش زمان خفگی آتش و به تأخیر انداختن اشتعال پذیری نانوکامپوزیت‌های نهایی می‌شود.
با توجه به این تغییر خواص می‌توان از این نانوکامپوزیت‌ها در صنایع مختلف از جمله نساجی (تهیه‌ی لباس‌های ضد حریق)، هوافضا، نانوپوشش‌های نسوز، عایق‌های پلاستیکی سیم‌ها و کابل‌ها در صنعت الکترونیک و بسیاری از صنایع دیگر که نیاز به مقاومت حرارتی در دستگاه‌ها و ابزار آلات دارند، استفاده کرد. لذا این نانوکامپوزیت بدون ایجاد هیچ سمیت و اثرات جانبی می‌تواند جایگزین مناسبی برای پرکننده‌های هالوژنی سمی کنونی باشد.
نجاتی در پایان ابراز امیدواری کرد: «با توجه به عدم نیاز به ابزارها و دستگاه‌های خاص در روش استفاده شده، امکان تولید این نانوساختار در مقیاس صنعتی نیز دور از انتظار نیست.»
در این مطالعات اثر مقدار مواد اولیه بر اندازه‌ی نهایی نانوذرات اکسید قلع بررسی شده است. همچنین از روش‌های مختلفی از جمله XRD، SEM، TEM و FTIR جهت ارزیابی ساختار و مشخصات نمونه‌ها استفاده شده است.
نتایج این کار تحقیقاتی در مجله‌ی Journal of Materials Science: Materials in Electronics (جلد ۲۶، شماره ۸، سال ۲۰۱۵، صفحات ۶۰۷۵ تا ۶۰۸۵) منتشر شده است. دکتر مسعود صلواتی نیاسری- عضو هیأت علمی دانشگاه کاشان، لعیا نجاتی مقدم- کارشناسی ارشد علوم و فناوری نانو و داوود قنبری- دکترای علوم و فناوری نانو از این دانشگاه در انجام این تحقیقات همکاری داشته‌اند.
