محققان انگلیسی و یک شرکت ژاپنی با همکاری یکدیگر موفق به ساخت تراشه‌ای شدند که با استفاده از آن می‌توان آزمایشات مربوط به حوزه کوانتوم را انجام داد.
ساخت تراشه‌ای برای انجام آزمایش‌های کوانتومی
میکروتراشه‌ها درون یک کامپیوتر ابزاری هستند که می‌توانند کارهای مختلفی انجام دهند. افزایش توانمندی تراشه‌ها موجب شده تا بتوان با کامپیوتر در آن واحد چند کار مختلف انجام داد. اخیرا محققان دانشگاه بریستول در انگلستان با همکاری محققان ژاپنی شرکت نیپون تلگراف و تلفن موفق به ارائه تراشه‌ای نوری شدند که قادر به پردازش نور به روش‌های مختلف است. در ساخت این تراشه از فناوری کوانتومی استفاده شده است.
ساخت این تراشه یک گام بسیار بزرگ به سوی ظهور کامپیوترهای کوانتومی است، کامپیوترهایی که قادر به طراحی داروهای جدید بوده و می‌توانند جستجوی بانک اطلاعاتی را بسیار سریع انجام دهند.
این تراشه قابل برنامه‌ریزی جدید می‌تواند با هم ترکیب شده و امکان انجام کارهایی را فراهم کند که با کامپیوترهای رایج انجام آنها دشوار است. ساخت چنین کامپیوترهایی حوزه‌های تحقیقاتی تازه‌ای برای مهندسان و محققان ایجاد می‌کند. نتایج این پروژه در نشریه Science منتشر شده است.
پیش از زمانی که نیوتن یک منشور را در مقابل نور خورشید بگذارد و طیفی از رنگ‌ها را ببیند، دانشمندان طبیعت را از طریق نور درک می‌کردند. در دوران مدرن، محققان تلاش کردند که طبیعت را در مقیاس کوانتومی مورد بررسی قرار دهند و با این کار حالات کوانتومی را کنترل و مهندسی کنند.
یکی از بزرگترین سدها در مسیر آزمون نظریه علوم و محاسبات کوانتومی، زمان و منابع مورد نیاز برای انجام آزمایش‌ها است که به شدت به طبیعت شکننده سیستم‌های کوانتومی وابسته است.
نتایج بدست آمده در این پروژه یک گام بزرگ به سوی آزمایش عملی فوتون‌ها و فناوری کوانتومی است. آنتونی لاینگ رهبر این تیم تحقیقاتی می‌گوید: « تمام آنچه که در این پروژه داریم روی یک تراشه قرار داده شده که قابل کنترل است. کار انجام شده در این پروژه فراتر از حفظ منابع انرژی است. در حال حاضر هیچ‌کس نمی‌تواند آزمایش‌های خاص خود را با فوتون انجام دهد اما این تراشه جدید می‌تواند به فیزیک‌دانان امکان انجام آزمایش در حوزه کوانتوم را دهد.»
این تیم تحقیقاتی نشان دادند که این تراشه را می‌توان به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی کرد که امکان انجام چند سری آزمایش با سرعت بالا با آن امکان‌پذیر باشد. جاکوب کارولون یکی از محققان این پروژه می‌گوید: «همین که ما برای هر مدار یک کد نوشتیم، این امکان را فراهم کردیم که بتوان تراشه را برنامه‌ریزی کرد. این تراشه می‌تواند در کسری از ثانیه از یک آزمایش به آزمایش دیگر سوئیچ کند. ما روی این پروژه بیش از یک سال برنامه‌ریزی کردیم.»
