با ترکیب نوآوری‌های حوزه‌های فناوری‌نانو، علوم رایانه و علوم اعصاب، باید رویکردهای کاملا جدیدی را توسعه داد تا بتوان سخت‌افزار و نرم‌افزاهایی که بتوانند رایانه‌های توانمند را ایجاد کنند، خلق کرد.
رفع چالش‌‌های کلان پیش‌روی توسعه رایانه‌ها با استفاده از فناوری‌نانو
بشر به دنبال خلق انواع جدیدی از رایانه است که بتواند به طور فعالانه داده‌ها را تفسیر و تعبیر کرده و از آنها یادگیری داشته باشد، مسائل ناشناخته را با استفاده از آنچه که آموخته، حل نماید و به کارایی انرژی مغز انسان عمل کند.
این موضوع یکی از اولویت‌های ملی برای ارتقای محاسبات دیجیتال رایج است. فناوری‌های کنونی از نظر منطق، توانایی‌های حل مساله و مصرف کمتر انرژی، نسبت به مغز انسان پایین‌تر است. بسیاری از کارشناسان پیش‌بینی میکنند که محدودیت‌های فیزیکی بنیادی، مانع تحقق این ویژگی‌ها از طریق فناوری ترازیستور می‌شود. این چالش کلان، مهندسان و دانشمندان رشته‌های مختلف را گردهم آورده تا از رویکرد قدیمی دهه‌های گذشته در حوزه رایانه که مبتنی بر ساختار وُن نیومن (Von Neumann architecture) بوده و براساس پردازش‌گرهای مبتنی بر ترازیستور عمل میکنند، فراتر رفته و مسیری را طراحی کنند که مسیر سریع نوآوری را سریع‌تر از دهه گذشته طی نمایند.
برای رفع این چالش، باید در حوزه تجهیزات پایه که اطلاعات را ذخیره و پردازش میکنند و روشی که یک رایانه صداها، تصاویر و الگوها را تعبیر و تفسیر می‌کند و از داده‌ها می‌آموزد و با اتکا بر آنها، مسائل را شناسایی و حل می‌کند، پیشرفت‌های اساسی صورت گیرد.
در این راستا، با ترکیب نوآوری‌های حوزه‌های فناوری‌نانو، علوم رایانه و علوم اعصاب، باید رویکردهای کاملا جدیدی را توسعه داد تا بتوان سخت‌افزار و نرم‌افزاهایی که بتوانند رایانه‌های توانمند را ایجاد کنند، خلق کرد.
