فناوری جدید شرکت Nualgi Nano Biotech یا «NNB» به پاکسازی دریاچه Ulsoor که توسط فاضلاب آلوده شده‌است، کمک می‌کند. اخیراً هزاران ماهی در اثر کاهش سطح اکسیژن آب دریاچه، ناشی از تخلیه فاضلاب به آن، از بین رفته است. NNB یک شرکت فعال در حوزه فناوری‌های زیستی اس
نجات یک دریاچه با استفاده از نانوذرات
فناوری جدیدی شرکت Nualgi Nano Biotech یا «NNB» توسعه یافته است، به پاکسازی دریاچه Ulsoor که توسط فاضلاب آلوده شده است، کمک می‌کند. اخیراً هزاران ماهی در اثر کاهش سطح اکسیژن آب در این دریاچه که ناشی از تخلیه فاضلاب به آن است، از بین رفتند. NNB یک شرکت فعال در حوزه فناوری‌های زیستی است که سابقه چندانی ندارد.
دریاچه Ulsoor که به دلیل برگزاری مسابقات قایقرانی نظامی و همچنین قایقرانی توریستی در آن شناخته شده‌است، اخیراً شاهد مرگ هزاران ماهی بود که روی سطح آن شناور مانده و موجب حیرت مردم شدند.
توثاتری سامپاث کومار ،بنیانگذار NNB، می‌گوید: « Nualgi مخلوطی از میکرومواد مغذی به شکل نانوذرات شامل سیلیکا، آهن و منگنز است».
او می‌افزاید: «Nualgi رشد سریع نوعی جلبک به نام دیاتوم (diatom) را کلید زده و اکسیژن آزاد شده توسط این دیاتوم‌ها از طریق فتوسنتز، به سرعت سطح اکسیژن آب را افزایش داده و برکه را تمیز می‌کند».
بنابر گفته کومار، هر کیلوگرم از این ماده می‌تواند چهار میلیون لیتر آب را تصفیه کند. ماهیگیران این دریاچه ۴۰ لیتر از این محصول را در ماه مارس از این شرکت خریداری کردند تا سطح اکسیژن محلول در آب را افزایش داده و از مرگ ماهی‌ها جلوگیری کنند. کومار می‌گوید: «نتایج این کار را به سرعت مشاهده خواهیم کرد.»
Nualgi می‌تواند موجب رشد جلبک دیاتوم در هر آبی از جمله آب آلوده با فاضلاب شود. دیاتوم‌های در حال رشد، دی‌اکسید کربن هوا را گرفته و با انجام فرایند فتوسنتز، اکسیژن را در سطح میکروگیاهی آزاد می‌کنند. اکسیژن آزاد شده به باکتری‌های هوازی کمک می‌کند ترکیبات آلی را به اجزای اصلی خود تجزیه کرده و در نتیجه بوی بد آب را از بین ببرند.
این دیاتوم‌ها توسط زئوپلانکتون‌ها خورده شده و این پلانکتون‌ها به نوبه خود طعمه ماهی‌ها می‌شوند. کومار می‌افزاید: «ماهی‌ها دریاچه را از دیاتوم‌ها، پلانکتون‌ها و مواد آلی پاکسازی کرده و با احیای آب دریاچه، درخشش آن را باز می‌گردانند».
بنابر گفته کومار، مرگ دسته‌جمعی ماهی‌ها یا به دلیل تمام شدن ذخیره Nualgi ماهیگیران و یا به دلیل عدم استفاده از این ماده در زمان مناسب روی داده است. این تراژدی قابل پیشگیری، مسئولان محلی را بر آن داشته است که حسگرهایی در دریاچه نصب نموده و سطح اکسیژن آب را به صورت ممتد اندازه‌گیری نمایند تا بتوانند هشدارهای لازم را در زمان کاهش اکسیژن محلول در آب اعلام کنند. بنابر گفته کومار این حسگرها به صورت تجاری در بازار موجود هستند.
این شرکت محصول خود را به صورت یک اختراع در هند، آمریکا، انگلیس، آلمان و آفریقای جنوبی ثبت کرده است.
