بررسی نوعی میکرواورگانیسم مغناطیسی، پرده از راز بزرگی درباره چگونگی عملکرد پروتئین‌های موجود در سلول این میکرواورگانیسم‌ها برمی‌دارد.
مطالعه پروتئین‌های سلولی میکرواورگانیسم‌های مغناطیسی
محققان دانشگاه برکلی به بررسی نوعی میکرواورگانیسم بسیار عجیب پرداختند تا عملکرد نوعی پروتئین در ساختار این میکرواورگانیسم را شناسایی کنند. پروتئازها ترکیباتی هستند که می‌توانند پروتئین‌ها را تکه تکه کنند که در این پروژه بسیار مورد توجه محققان بوده‌اند.
برخی میکرواورگانیسم‌ها با استفاده از مواد معدنی سه بعدی می‌توانند قابلیت‌های جدیدی به سلول‌های خود اضافه کنند به فرآیند معدنی شدن گفته می‌شود که بسیار مورد توجه صنایع است. دانشمندان علاقه‌مند به تقلید از این سیستم هستند تا نانوذرات را به گونه‌ای مهندسی کنند که بتوان در حوزههای مختلف از آن‌ها استفاده کرد.
کمیلی و همکارانش به بررسی میکرواورگانیسم‌هایی موسوم به باکتری‌های مغناطوتاکتیک پرداخته‌اند، میکرواورگانیسم‌هایی که به دلیل وجود همین خاصیت مغناطیسی می‌توانند در راستای میدان مغناطیسی زمین جهت گیری کنند.
این گروه تحقیقاتی می‌دانند که دو پروتئین MamE و MamO برای مراحل اولیه معدنی شدن در باکتری AMB-1 ضروری هستند. محققان این پروژه به بررسی چگونگی کار این پروتئین‌ها پرداختند. آن‌ها از بلورشناسی اشعه ایکس برای تعیین ساختار اتمی این پروتئین‌ها استفاده کردند.
در نگاه اول، MamO شبیه به پروتئین‌های پروتئاز است اما بررسی‌های بیشتر نشان داد که این پروتئین‌ها عملکرد پروتئاز را ندارند در عوض می‌توانند به فلزات متصل شوند که برای فعالیت این باکتری ضروری است.
با مطالعه ژن‌های مولد این پروتئین، محققان دریافتند که ژنوم‌های تولیدکننده این پروتئین بسیار متنوع است. یکی از کشف‌های بسیار عجیب محققان روی ساختار، فعالیت و فرگشت پروتئین MamO مربوط به مرحله معدنی شدن است. این گروه تحقیقاتی قصد دارد تا به بررسی دقیق نقش اتصال این پروتئین به فلز در فرآیند معدنی شدن ادامه دهد.
آیا MamO به صورت مستقیم آهن را به هسته بلور مغناطیسی متصل می‌کند؟ آیا این پروتئین نقش ناظر و کنترل کننده را در محیط مغناطیسی شدن ایفا می‌کند؟
این گروه تحقیقاتی امیدوار است که فعالیت این پروتئین را برای تولید ذرات مغناطیسی با استفاده از سیستم شیمیایی بسیار ساده پیدا کند.
