محققان با تزریق نوعی هیدروژل به بافت یک موش و یک شستشوی ساده، موفق به شفاف کردن این بافت در محیط آزمایشگاهی شدند. با این کار می‌توان برهمکنش نانوذرات حامل دارو را به بافت هدف با دقت بالایی مورد مطالعه قرار داد.
چگونه می‌توان بافت بدن را برای مطالعه نانوداروها شفاف کرد؟
درمان یک بیماری بدون این که اثر منفی روی دیگر بخش‌های بدن داشته باشد، یکی از اهداف استفاده از فناوری نانوذرات است، اما رسیدن به این هدف کار ساده‌ای نیست. یکی از موانع در این مسیر آن است که محققان باید زمان زیادی صرف کنند تا ببینند که نانوذرات چگونه در بدن حرکت کرده و در بخش‌های مختلف سیر می‌کند. محققان اخیرا روشی ارائه کردند که با استفاده از آن می‌توان بافت‌ها و اندام‌ها را شفاف کرد تا به راحتی حرکت این ذرات را رصد کرد.
نتایج این پروژه در قالب مقاله‌ای در نشریه ACS Nano منتشر شده‌است.
دانشمندان در حال طراحی نانوذراتی هستند که بتوانند ترکیبات مورد نظر آنها را به سایت بیماری منتقل کند. این نانوذرات می‌تواند بدون اثرات منفی، سلول‌های سالم را از گزند ترکیبات شیمیایی مصون دارد. یکی از سدها در این مسیر، رگ‌های خونی هستند که ذرات از میان دیواره آنها خارج می‌شوند. در این پروژه پژوهشگران درک بهتری از برهمکنش نانوذرات با دیواره سلول بدست آوردند. در حال حاضر روش‌هایی برای این کار وجود دارد اما محققان به دنبال توسعه روش‌هایی هستند که بتواند با کارایی بالاتری مسیر حرکت نانوذرات را درون بافت رصد کند.
این گروه تحقیقاتی هیدروژل آکریل آمید را به درون یک بافت تزریق کردند و سپس آن بافت را از بدن موش زدودند. این ژل تمامی اجزاء بافت را به یکدیگر متصل می‌کند به جز لیپیدها که در واقع منشاء مات شدن بافت هستند. لیپیدها را می‌توان به سادگی در آزمایشگاه شست و در نهایت بافتی شفاف باقی می‌ماند. با این روش می‌توان نانوذرات را تا عمق یک میلیمتر مشاهده کرد که ۲۵ مرتبه عمیق‌تر از روش‌های قبلی است.
برای این که بتوان درک بهتری از برهمکنش میان نانوذرات با بافت یا تومور را بدست آورد، محققان این امکان را دارند که زیست‌حسگر به این ساختار اضافه کنند.
