محققان دانشگاه صنعتی اصفهان موفق به ساخت نوعی نانوکاتالیست شده‌اند که در حضور آن می‌توان داروی ضدسرطان پستان را در شرایطی ساده و با قیمتی مناسب تهیه کرد. این نانوکاتالیست که در مقیاس آزمایشگاهی ساخته شده، از فلز کبالت تهیه شده است.
امکان ساخت کم هزینه و آسان داروی ضدسرطان پستان
یکی از اصلی‌ترین دلایل مرگ و میر بعد از بیماری‌های قلبی، به ویژه در کشورهای صنعتی ابتلا به سرطان است. رایج‌ترین نوع سرطان، سرطان پستان است و تقریباً از هر ده زن یک نفر این بیماری را در طول زندگی تجربه می‌کند. از این رو، معرفی و تولید ترکیبات شیمیایی جدید برای درمان این بیماری از اهمیت بالایی برخوردار است.
به گفته‌ی دکتر عبدالرضا حاجی پور، ترکیبات هتروسیکلی بنزایمیدازول‌ها، بنزاکسازول‌ها و بنزوتیازول‌ها از جمله ترکیباتی هستند که به عنوان داروهای ضد سرطان و ضد ایدز کاربرد دارند. اهمیت این طرح نیز در سنتز آسان و ارزان این ترکیبات با استفاده از نانوذرات کاتالیستی از جنس کبالت و بررسی اثرات و عملکرد این ترکیبات بر اساس مطالعات محاسباتی است.
وی در ادامه افزود: «در فرآیندهای تولید دارو معمولاً از کاتالیست‌های هموژن گران قیمت و فرآیندهای تولید چند مرحله‌ای و دشوار استفاده می‌شود. اما نانوکاتالیست مورد استفاده در این طرح کارایی بالایی داشته و دارای قابلیت بازیابی مجدد جهت کاربرد در فرآیند تولید داروست. نانوکاتالیست پیشنهادی باعث کاهش هزینه‌ی تولید (استفاده از کاتالیست فلزی ارزان قیمت)، عدم ایجاد آلودگی زیستی ناشی از استفاده از فلز غیرسمی و حلال‌های غیرفرار شده است. همچنین بازده بالای محصولات مورد نظر بدون ایجاد محصولات جانبی از دیگر مزایای استفاده از این نانوکاتالیست است.»
حاجی پور دلیل استفاده از فلز کبالت را در ساخت این نانوکاتالیست این گونه عنوان کرد: «فلز کبالت فلزی است که منابع آن به فراوانی وجود داشته و ارزان‌قیمت است. این ماده در مقابل هوا و رطوبت پایدار است و همچنین کارایی کاتالیستی خوبی در واکنش‌های شیمیایی از خود نشان می‌دهد. در اینجا ترکیبات هتروسیکلی شامل بنزایمیدازول، بنزاکسازول و بنزوتیازول در حضور نانوذرات اکسید کبالت در شرایط سبز و نسبتاً ملایم سنتز شدند.»
وی در پایان به توضیح نحوه‌ی عملکرد ترکیبات دارویی سنتز شده پرداخت و افزود: «گیرنده‌های استروژنی (ER) و آنزیم آروماتاز دو عامل مهم در درمان بیماری سرطان محسوب می‌شوند. به بیان دقیق‌تر، در سرطان‌هایی نظیر سرطان پستان، هورمون درمانی به معنی متوقف کردن تولید استروژن از طریق بلوکه کردن آنزیم آروماتاز و یا استفاده از لیگاندها به‌منظور بلوکه کردن گیرنده‌های استروژنی و متوقف کردن فعالیت آنزیم استروژن و رشد سلولی است. مولکول‌هایی که در این پژوهش سنتز شده‌اند، از نظر اندازه، شکل و قطبیت به ترکیبات شناخته شده‌ای که اثرات دارویی آن‌ها بر بافت‌های سلولی سرطانی ثابت شده، شباهت زیادی دارند. از این‌رو به منظور بررسی اثر ضد استروژنی آن‌ها و معرفی لیگاندهای جدید بالقوه، در ادامه برهمکنش این ترکیبات با گیرنده‌ی استروژنی از طریق محاسبات داکینگ مولکولی بررسی‌شد و نتایج مطلوبی به دست آمد.»
دکتر عبدالرضا حاجی پور، دکتر حسین فرخ پور- اعضای هیأت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان- با همکاری زهرا خرسندی و مریم مرتضوی- دانشجویان دکترای شیمی این دانشگاه- در انجام این تحقیقات همکاری داشته‌اند. نتایج این کار در مجله‌ی RSC Advances (جلد ۵، سال ۲۰۱۵، صفحات ۱۰۷۸۲۲ تا ۱۰۷۸۲۸) منتشر شده است.
