شرکت اینویسیج با استفاده از نقاط کوانتومی، حسگری برای استفاده در درونز (drones) ساخته است. با این حسگر، این اشیاء پرنده امکان شناسایی موانع را در فاصله ۲۰ متری خود دارا هستند.
ساخت نانوحسگری برای شناسایی موانع در حین پرواز
شرکت اینویسیج تکنولوژیز (InVisage Technologies) با استفاده از فیلم کوانتومی، حسگری برای استفاده در درونز (اشیاء پرنده‌ای که دارای چهار موتور پره‌ای هستند – مترجم) ساخته است. این حسگر به درونز اجازه می‌دهد تا موانع را شناسایی کرده و از آنها دوری بجوید.
فناوری درونزها در حال گسترش است، به طوری که دامنه استفاده از آنها نیز رو به افزایش است. بسیاری از شرکت‌ها به دنبال استفاده از این تجهیزات در کسب و کار خود هستند. برای مثال از آنها برای توزیع پیتزا، تمیز کردن پنجره‌ها و بازرسی زیرساخت‌ها استفاده می‌شود. اما این کاربردها به سادگی قابل پیاده‌سازی نیست، مگر این که بتوان این پرنده‌ها را از گزند موانع موجود نظیر درخت‌ها، ساختمان و دیگر سازه‌ها حفظ کرد. درونز باید بتواند بدون برخورد با این موانع با سرعت به حرکت خود ادامه دهد.
شرکت اینویسیج در آمریکا موفق به ساخت حسگر ارزان قیمتی شده که با سرعت بالا موانع را در فاصله ۲۰ متری شناسایی کند. این کار با روشی موسوم به نور ساختار داده شده، انجام می‌شود.
این حسگر موسوم به SML-20 مجهز به لیزر نقطه‌ای است که به تابش به پیرامون می‌پردازد. در صورتی که مانعی در مسیر آن قرار داشته باشد، این پرتوها منحرف شده و حسگر متوجه وجود مانع می‌شود. در واقع این تابش برای تشخیص موقعیت و موانع مورد استفاده قرار می‌گیرد.
پیش از این نیز مشابه این فناوری ارائه شده بود، اما مشکل آن عملکرد ضعیف در نور بود. وجود نور در محیط موجب بروز خطا در عملکرد این فناوری می‌شد و بازتاب لیزر به قدری نبود که بتوان موانع را شناسایی کرد.
اما این حسگر کوانتومی جدید با استفاده از لیزر پالسی مادون قرمز می‌تواند در نور روز نیز فعالیت داشته باشد. این حسگر حاوی نقاط کوانتومی بوده که امکان شناسایی را فراهم می‌کند. فیلم حاوی نقاط کوانتومی دارای حساسیت ۵ برابر بیشتر از آشکارسازهای سیلیکونی است.
جنیفر لیلی از مدیران این شرکت می‌گوید که این حسگر قادر است ۳۰ فریم در ثانیه پالس ایجاد کند و تا فاصله ۲۰ متری موانع را شناسایی کند. این حساسیت برای استفاده در کوادروتورهای تجاری کافی است.
دیوید آندرو از گروه تحقیقاتی نانوفتونیک دانشگاه ایست آنجلیا انگلستان معتقد است که این فناوری بسیار جالب توجه است، اما ممکن است در برف مشکلاتی داشته باشد.
این شرکت به دنبال شرکای تجاری برای تولید انبوه آن در چند سال آینده است.
