محققان NIST روش استانداردی برای اندازه‌گیری و توالی‌سنجی رشته‌های DNA ارائه کردند. در این روش جفت بازها با باز مکمل موجود روی یک غشاء برهمکنش داده و با دقت ۷۹ تا ۸۶ درصد، توالی‌سنجی انجام می‌شود.
ارائه روشی استاندارد برای توالی‌سنجی DNA
محققان مؤسسه ملی استاندارد و فناوری (NIST) روشی برای توالی‌سنجی DNA ارائه کردند که در آن از نانوحسگر الکترونیکی استفاده شده است. این نانوحسگر قادر است حرکت‌هایی کوچک در حد یک اتم را شناسایی کند.
این ابزار که مجهز به خازن ذخیره‌کننده بار الکتریکی است، از روبانی از جنس دی‌سولفید مولیبدن ساخته شده است. رشته‌های منفرد DNA که حاوی زنجیره‌ای از جفت‌بازها هستند، از میان حفره‌ای به ابعاد ۲٫۵ نانومتر در بدنه روبان عبور می‌کنند. زمانی که یک جفت باز جدا شده به این روبان برخورد می‌کند، روبان حرکت کرده و سیگنال الکتریکی ایجاد می‌شود. میزان حرکت روبان و چگونگی آن تعیین کننده توالی بازها در رشته DNA است. برای شناسایی جفت‌بازها، چهار نانوروبان با بازهای مکمل که به نانوحفره چسبیده، مورد استفاده قرار می‌گیرد. زمانی که باز مورد نظر در مجاورت باز مکمل قرار گیرد، با آن برهمکنش داده و سیگنالی ایجاد می‌شود.
یکی از مزیت‌های این روش آن است که اتصال میان DNA و حفره به صورت مستقیم اتفاق نمی‌افتد؛ مشکلی که در روبان‌های گرافنی بسیار به وجود می‌آید. محققان این پروژه معتقداند که این روش را می‌توان بدون استفاده از نانوحفره نیز انجام داد، به این شکل که DNA ها به لبه غشاء متصل می‌شوند.
الکساندر اسمولیانتسکی از محققان NIST می‌گوید: « این راهبرد مشکل چسبیدن DNA به نانوحفره را حل می‌کند؛ چرا که اصلاً از گرافن استفاده نمی‌شود. در این روش به جای اتکا به نانوحفره، از برهمکنش آن با خازن استفاده می‌شود.»
براساس اظهارات این گروه تحقیقاتی، شبیه‌سازی‌های متعددی برای این کار انجام شده و تخمین‌های نظری نیز ارائه شده است که نشان می‌دهد این روش با دقت ۷۹ تا ۸۶ درصد می‌تواند بازهای DNA را شناسایی کند. این کار با سرعت ۷۰ میلیون باز در ثانیه قابل انجام می‌شود.
الکساندر اسمولیانتسکی از محققان NIST می‌گوید: « این راهبرد مشکل چسبیدن DNA به نانوحفره را حل می‌کند؛ چرا که اصلاً از گرافن استفاده نمی‌شود. در این روش به جای اتکا به نانوحفره، از برهمکنش آن با خازن استفاده می‌شود.»
براساس اظهارات این گروه تحقیقاتی، شبیه‌سازی‌های متعددی برای این کار انجام شده و تخمین‌های نظری نیز ارائه شده است که نشان می‌دهد این روش با دقت ۷۹ تا ۸۶ درصد می‌تواند بازهای DNA را شناسایی کند. این کار با سرعت ۷۰ میلیون باز در ثانیه قابل انجام می‌شود.
