پژوهشگران ژاپنی موفق به طراحی و ساخت پپتید مهندسی شدند که می‌توان برای ایجاد ارتباط میان بخش زنده و ادوات الکترونیکی از آن استفاده کرد.
پپتید مهندسی شده، پلی میان دنیای زنده و ادوات الکترونیکی
محققان موسسه فناوری توکیو موفق به طراحی و ساخت پپتید مصنوعی شدند که قادر به خودآرایی بوده و مانند یک رابط میان بدن و ادوات الکترونیکی عمل می‌کند. نتایج این پروژه در قالب مقاله‌ای در نشریه Scientific Reports به چاپ رسیده است.
دانشمندان معمولا برای دستکاری بخش زنده، درمان بیماری، مرمت بافت آسیب‌دیده و جایگزین کردن بخش قطع شده معمولا از ترکیبات غیرزنده نظیر فلز یا پلاستیک استفاده می‌کنند. اما این ساختارها می‌توانند برای بدن مشکلاتی ایجاد کنند؛ به‌عنوان مثال، الکترودهای فلزی روی بدن زخم ایجاد می‌کنند، سیم‌ها گرما ایجاد کرده و سیستم دفاعی بدن نسبت به آنها عکس‌العمل نشان می‌دهند.
این در حالی است که پپتیدها می‌توانند پلی میان دنیای زیستی و بخش مصنوعی ایجاد کنند. یوهی هایامیزو از محققان این پروژه می‌گوید: « ایجاد پل میان این دو بخش می‌تواند مسیر تازه‌ای به سوی تولید ادوات حالت جامد زیست مولکولی مهندسی شده در آینده باشد.»
برای ایجاد پپتید مناسب که قادر به تعامل و برهم‌کنش با موادی نظیر طلا و تیتانیوم باشد، محققان بیش از ۸۰ نوع پپتید مهندسی شده را مورد بررسی قرار دادند. یکی از این پپتیدها GrBP5 است که نتایج جالب توجهی در برهم‌کنش با گرافن داشت. این پپتید در حضور گرافن تبدیل به ساختار نانوسیمی شد که روی سطح گرافن شکل می‌گیرد. زمانی که با استفاده از جهش، چند آمینواسید روی این پپتید ایجاد شد، این پپتید مهندسی شده قادر به تغییر هدایت الکتریکی ادوات گرافنی شد. با استفاده از این جهش‌ها، این پپتید قادر به تبدیل سیگنال شیمیایی به سیگنال نوری شد. زمانی که این پپتید روی سطح دی‌سولفید مولیبدن رشد کرد، امکان انتقال اطلاعات از مواد سنتزی به مواد زیستی را پیدا کرد. در واقع این ساختار پیل شیمیایی میان بخش زیستی و فناوری ایجاد کرد.
این گروه در حال حاضر روی خواص پایه این پل تحقیق می‌کنند تا دریابند چگونه می‌توان آن را اصلاح کرد به نوعی که امکان انتقال اطلاعات از بخش فتونیک به سامانه زیستی فراهم شود.
