پژوهشگران موفق شدند با استفاده از نانولوله‌های کربنی به مطالعه فعالیت‌های مغز در موش‌ها بپردازند. این گروه نشان دادند که این نانولوله‌ها جایگزین مناسبی برای الکترودهای رایج هستند.
استفاده از نانولوله‌های کربنی در مطالعه بیماری‌های مغز
محققان دانشگاه رایس موفق به ارائه نانولوله‌های کربنی شدند که با استفاده از آن می‌توان آسیب‌های مغزی را درمان کرد. این مواد دامنه کاربرد وسیعی دارند، به طوری که در حوزه‌های مختلف از ساخت ترانزیستور تا اصلاح ژن قابل استفاده هستند.
این گروه تحقیقاتی معتقداند که این نانولوله‌های کربنی را می‌توان برای درمان بیماری‌هایی نظیر پارکینسون استفاده کرد، به طوری که فرآیند درمان ایمن‌تر و کاراتر می‌شود.
در حال حاضر پزشکان از الکترودهایی شبیه به سیم برای درمان از طریق کاشتن آن‌ها درون مغز استفاده می‌کنند. هر چند استفاده از این الکترودها برای درمان بیماری‌های مختلف مناسب بوده و کارایی بالایی دارد، اما مشکلاتی را نیز در پی دارد. برای مثال، ضخامت این سیم‌ها در حدود ۵/۱ میلیمتر است و برای استفاده در مغز ضخیم هستند؛ چرا که موجب آسیب زدن به رگ‌های مغز می‌شوند و در نهایت روی عملکرد مغز تأثیرگذار خواهند بود. از سوی دیگر، این الکترودها سفت و انعطاف‌ناپذیر هستند و موجب التهاب در مغز می‌شوند که این امر سبب عکس‌العمل سیستم ایمنی بدن خواهد شد که در دراز مدت کارایی این سیستم را کاهش خواهد داد.
این در حالی است که نانولوله‌های کربنی نازک و انعطاف‌پذیرند و از زیست‌سازگاری بالایی برخوردار هستند و مشکل زیادی را در بدن ایجاد نمی‌کنند. این نانولوله‌ها را می‌توان وارد بافت مغز کرد. محققان روشی برای افزایش استحکام این نانولوله‌ها ارائه کرده‌اند که در آن، آب درون این لوله‌ها وارد می‌شود.
پژوهشگران از این نانولوله‌ها در مغز موش استفاده کردند و هیچ آسیبی در آن‌ها مشاهده نکردند. هرچند نیاز به آزمون‌های بالینی بیشتری وجود دارد تا بتوان از این فناوری در انسان استفاده کرد.
این گروه تحقیقاتی نشان دادند که نانولوله‌های کربنی پتانسیل استفاده در تحقیقات مغز در انسان را دارد و می‌توان برای درمان بیماری‌های مختلف از آن استفاده کرد. این نانولوله‌ها به محققان فرصت می‌دهد تا بتوانند فعالیت‌های مغز را در یک بازه زمانی طولانی مورد مطالعه قرار دهند.
