همگرایی مهندسی بافت و علم مواد منجر به ساخت ماده‌ای شد که می‌توان از آن برای ساخت استنت‌های پزشکی استفاده کرد؛ بدون این که خطر لخته شدن در آن‌ها وجود داشته باشد. محققان از نانولوله‌های تیتانیوم که با فلوئور عامل‌دار شده برای این کار استفاده کردند.
ساخت استنت‌های نانولوله‌ای با کمترین خطر انعقاد خون
لوله‌ها و استنت‌های قابل کاشت در بدن معمولاً با خطر مسدود شدن با خون یا آلودگی و عفونت روبرو هستند. محققان دانشگاه ایالتی کلرادو موفق به ارائه سطحی از جنس تیتانیوم شدند که به شدت خون‌گریز است. از این سطح می‌توان برای تولید استنت‌های قابل کاشت استفاده کرد که خطر پس‌‌زدگی توسط بدن در آن‌ها بسیار پایین است. این پروژه ماحصل همگرایی مهندسی زیست‌پزشکی و علم مواد است.
این پروژه توسط آرون کوتا و کوتول پوپات انجام شده است. کوتا در حوزه مواد ابرامنیفوبیک تخصص دارد؛ موادی که سیالات را دفع می‌کنند. پوپات نیز در بخش مهندسی بافت و مواد زیست‌سازگار تخصص دارد.
این گروه از یک ورق تیتانیومی کار خود را آغاز کردند که معمولاً در ادوات پزشکی استفاده می‌شود. آن‌ها سطح این ورق، جایی که خون با آن در تماس است، را به صورت شیمیایی اچ کردند. نتایج نشان داد که چسبندگی پلاکت‌ها به سطح بسیار پایین است؛ بنابراین میزان انعقاد به حداقل مقدار خود می‌رسد.
کوتا می‌گوید: «کاری که ما در این پروژه کردیم این بود که از ماده‌ای استفاده کردیم که خون از آن فراری است.»
زمانی که خون توسط سطح دفع شود، گویی که اصلا خون در محیط وجود ندارد. زمانی که برهمکنش میان خون و سطح وجود داشته باشد، امکان ایجاد لخته وجود خواهد داشت. دلیل لخته شدن خون آن است که سلول‌ها به سطح برخورد کرده و به آن می‌چسبند. بنابراین باید طرحی داده می‌شد که در آن سلول‌های خونی با سطح تماس نداشته باشند.
برای این کار محققان ساختارهای مختلفی را بررسی و برهمکنش پلاکت‌ها و سلول‌ها را با این ساختارها مورد مطالعه کردند. نتایج نشان داد که نانولوله‌های دارای فلوئور بهترین خواص را دارند و کمترین لخته شدن در آن‌ها دیده می‌شود.
انجام تست‌های آزمایشگاهی گام نخست است و محققان قصد دارند تا آزمایش‌های خود را روی دیگر فاکتورهای انعقاد مورد بررسی قرار دهند و در نهایت آن را روی ادوات پزشکی امتحان کنند.
نتایج این پروژه در نشریه Advanced Healthcare Materials منتشر شده است.
