پژوهشگران سنگاپوری نانوذرات پلیمری ساختند که با استفاده از آن می‌توان بافت سلول‌های سرطانی را با حساسیت بیشتر نسبت به روش‌های رایج شناسایی کرد.
تشخیص سلول‌های سرطانی با حساسیت ۱۲۰ برابر بیشتر
یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه نانیانگ سنگاپور موفق به تولید نانوترکیب پلیمری شدند که قادر است بخش کوچکی از بافت بدن که تحت تأثیر بیماری است را نشان دهد؛ چیزی که با روش‌های رایج قابل انجام نیست. این نانوترکیب، نوعی نانوذرات پلیمری نیمه‌هادی است که انرژی نور که از منبعی به آن ساطع شده را جذب کرده و دوباره بازنشر می‌دهد.
از این نانوترکیب می‌توان برای رصد مقادیر بسیار کوچک از سلول‌های سرطانی در بدن استفاده کرد. برای این کار از منبع نور مادون قرمز نزدیک استفاده می‌شود. این نانوترکیب، نور مادون قرمز را دریافت و به صورت سیگنالی بازنشر می‌دهد. سیگنال ایجاد شده با استفاده از تجهیزات تصویربرداری استاندارد قابل دریافت و تفسیر است. این نانوترکیب بعد از ۶ دقیقه، نیمی از شدت تابش خود را از دست می‌دهد؛ در واقع به قدر کافی فرصت در اختیار پزشک قرار می‌دهد تا محل مورد نظر را بررسی کرده و تأثیر بیماری را روی آن نقطه از بدن ارزیابی کند.
در صورتی که این ماده در دمای ۲۰ درجه سانتیگراد زیر صفر نگهداری شود، تا یک ماه نتیجه آن باقی می‌ماند. با این کار می‌توان فرصت بیشتری در اختیار متخصصانی داد که بعد قرار است نتیجه را ملاحظه کرده و روی آن نظر دهند. زمانی که این فناوری روی موش‌های آزمایشگاهی تست شد، محققان دریافتند که این نتایج با حساسیت ۲۰ تا ۱۲۰ برابر بیشتر از روش‌های تصویربرداری نوری رایج به‌دست آمده است. همچنین نتیجه ۱۰ برابر سریع‌تر وجود بیماری را نشان می‌دهد.
براساس نظر متخصصان، این فناوری می‌تواند تأثیر شگرفی روی جراحی‌هایی بگذارد که تصویربرداری نقش مهمی در آن‌ها دارد. همچنین سازمان‌هایی که روی رصد تأثیر دارو کار می‌کنند و به دنبال گرفتن تأییدیه برای دارو هستند، می‌توانند از این فناوری استفاده کنند.
پو کانی، رهبر این تیم تحقیقاتی، معتقد است که این نانوترکیب می‌تواند با سرعت بالاتری نسبت به روش‌های رایج، بافت بیمار را نشان دهد.
