استفاده از پلاکت اصلاح شده به‌عنوان نانوحامل سلول بنیادی قلب

محققان دانشگاه کارولینای شمالی نشان دادند که با تغییر شکل پلاکت‌ها می‌توان از آن‌ها به‌‌عنوان نانوحامل برای رهاسازی سلول‌های بنیادی قلب استفاده کرد. با این کار عملکرد سلول‌های بنیادی در محل آسیب دیده افزایش می‌یابد.

پیوند سلول‌های بنیادی معمولاً با مشکلاتی نظیر نرخ پایین جذب و حفظ در محیط پیوند خورده روبرو است. یک گروه تحقیقاتی از قابلیت پلاکت‌ها در فراخوان سلول‌های بنیادی به محل زخم در رگ‌های خونی، ایده استفاده از پلاکت‌ها را در بهبود این فرآیند مطرح کردند. این گروه معتقداند که پلاکت‌ها می‌توانند سلول‌های بنیادی قلب را در بخش آسیب‌دیده میوکاردیال رهاسازی کنند.
در این پروژه محققان نشان دادند که سلول‌های بنیادی قلب به‌همراه نانوحامل‌های پلاکتی به سطح غشاء پیوند خورده و موجب بیان نشانگرهای پلاکتی می‌شوند. با این کار اتصال سلول‌های بنیادی به سایت زخم با کارایی بالا انجام می‌گیرد.
پژوهشگران دریافتند که سلول‌های اصلاح شده بنیادی قلب، به‌صورت انتخابی به سطوح دارای پوشش کلاژنی متصل می‌شوند. این نتایج روی موش‌های آزمایشگاهی با موفقیت انجام شده‌است. موش‌هایی که از این روش استفاده کرده‌اند، میزان اثرات باقی‌مانده از سکته قلبی در آن‌ها به حداقل رسیده است.
سلول‌های بنیادی که با نانوحامل‌های پلاکتی ترکیب شده‌اند، دارای قابلیت هدف‌گیری بوده و می‌توانند سلول‌های محل آسیب‌دیده را ترمیم کنند. این راهبرد بسیار سریع و ایمن بوده و نیاز به ایجاد تغییرات ژنتیکی ندارد.
چنگ از محققان دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی می‌گوید: «پلاکت‌ها به محل زخم در بدن هجوم آورده و در آنجا مستقر می‌شوند. آن‌ها درصورت نیاز سلول‌های بنیادی را نیز با خود به محل زخم آورده و موجب ترمیم سریع زخم می‌شوند. اما این کار مانند یک شمشیر دولبه است. زمانی که پلاکت‌ها به محل زخم می‌آیند، در آنجا منعقد می‌شوند که این کار رگ‌های خونی منجر به گرفتگی و سکته می‌شوند.»
این گروه با استفاده از نوعی گلیکوپروتئین موفق به ممانعت از تجمع پلاکت‌ها شدند. این مولکول‌ها از چسبندگی برخوردار بوده و روی سطح پلاکت قرار می‌گیرند و مسئولیت یافتن و اتصال به سلول‌های زخمی را به عهده دارند. بنابراین محققان با این مولکول‌ها، نوعی نانوحامل ساختند که به همراه خود سلول‌های بنیادی را حمل کرده و در محل زخم رهاسازی می‌کنند.