استارت‌آپ زیلو تراپیوتیکس (Zylo Therapeutics) نانوحاملی ساخته که با استفاده از آن می‌توان ترکیباتی نظیر اکسیدنیتریک و کورکومین را در بدن رهاسازی کرد و اثربخشی دارویی آن‌ها را بهبود داد.
تولید نانوحاملی برای رهاسازی ترکیبات حساس دارویی
طی چند دهه‌ی گذشته استفاده از فناوری نانو فزونی یافته و تولیدکنندگان از نانوذرات در حوزه‌های مختلف استفاده کرده‌اند. اخیراً شرکت نوپای زیلو تراپیوتیکس (Zylo Therapeutics) اقدام به تولید سامانه‌های رهاسازی مبتنی بر نانوذرات کرده است تا از آن‌ها برای درمان بیماری‌های عفونی و تسریع التیام زخم استفاده کند.
اسکات پانکوست، بنیان‌گذار و مدیرعامل این شرکت، می‌گوید: «برخی ترکیبات دارویی به‌‌گونه‌ای هستند که با برخورد به پوست، خواص درمانی خود را از دست می‌دهند.»
با استفاده از یک فرآیند پتنت شده، شرکت زیلو تراپیوتیکس ترکیبات درمانی نظیر اکسید نیتریک و کورکومین را با نانوذرات هیدروژلی ترکیب کرده و در نهایت محصولی ژل مانند تولید کرده است.
این نانوذرات حامل دارو می‌توانند روی پوست قرار گرفته و محتویات دارویی خود را در مدت ۲۴ ساعت رهاسازی کنند که خود منجر به افزایش اثربخشی دارو می‌شود.
پانکوست می‌گوید که این سامانه زاییده‌ی فکر ژئول فرایدمن از کالج آلبرت انیشتین و آدام فرایدمن از دانشگاه جرج واشینگتن است. در سال ۲۰۰۶، این پدر و پسر روشی برای رهاسازی اکسید نیتریک ارائه کردند؛ ترکیبی که موجب حرکت بهتر جریان خون در بدن می‌شود. البته اکسید نیتریک چند ثانیه فعال بوده و ابعاد بسیار کوچکی دارد.
از این روش پانکوست اقدام به ساخت نانوذراتی موسوم به نانوغلاف کرد که می‌تواند اکسید نیتریک را در خود نگه داشته و در پوست رهاسازی کند که این کار منجر به التیام سریع‌تر پوست می‌شود. همچنین عفونت باکتریایی و التهاب با این روش سریع‌تر درمان می‌شوند.
شرکت زیلو قصد دارد تا از این سامانه‌ی دارویی برای رهاسازی کورکومین استفاده کند، ترکیبی که مملو از آنتی‌اکسیدان بوده و خواص ضدالتهاب دارد. این آزمون‌های انجام شده روی موش‌ها توسط محققان نشان داد که کورکومین می‌تواند عفونت باکتری‌ها را کاهش دهد.
یکی از موانع اصلی در مسیر استفاده از کورکومین، انحلال اندک آن در آب و ناپایداری در pH بدن است. استفاده از این روش می‌تواند منجر به بهبود عملکرد کورکومین شود.
