پژوهشگران استرالیایی با استفاده از مواد متخلخل، سامانه‌ای برای رهاسازی دارو درگوش ساختند که می‌تواند از ناشنوایی بیماران جلوگیری کند. این نانوحامل دارو را به آرامی در گوش آزاد می‌کند. نشت دارو به درون حلق در این روش وجود ندارد.
نانوحامل دارو برای جلوگیری از ناشنوایی در بیماران
محققان دانشگاه ملبورن در استرالیا موفق به ساخت نانوذراتی شدند که قادر است دارو را به نواحی غیرقابل دسترس در گوش داخلی برساند. با استفاده از این فناوری می‌توان مانع از بروز مشکل شنوایی در بیماران شد. در حال حاضر روش‌های درمانی محدودی برای رفع آسیب‌های شنوایی وجود دارد.
پژوهشگران مؤسسه بیونیکس دانشگاه ملبورن ذرات متخلخلی ساختند که دارو را درون حلزون و پرده‌ی گوش رهاسازی می‌کنند. با این حال حساسیت نواحی داخلی گوش در حین درمان تغییری نمی‌کند و آسیبی به آن‌ها وارد نمی‌شود.
آزمون‌های پیش‌بالینی انجام شده در این روش نشان می‌دهد که فاکتورهای رشد در گوش داخلی بهبود یافته و ارتباط میان سلول‌های حسگری و عصبی در این گوش‌ها بازیابی می‌شود.
انجمن ملی تحقیقات پزشکی و سلامت استرالیا ۶۸۰ هزار دلار روی مطالعه‌های پیش‌بالینی این پروژه سرمایه‌گذاری کرده است تا کمک کند که این روش درمانی برای انجام اولین آزمون بالینی آماده شود.
آندرو وایس از محققان این پروژه می‌گوید که سمعک و کاشت حلزونی از جمله روش‌های محدود برای بازیابی شنوایی است که از کیفیت خوبی برخوردار نبوده و مشکلاتی نظیر وجود نویز و فقدان شفافیت شنیداری در آن‌ها دیده می‌شود.
سمعک تنها صدا را تقویت می‌کند و کلمات وضوح پیدا نمی‌کنند. یک سوم از کسانی که از کاشت حلزونی استفاده کرده‌اند، شنوایی طبیعی خود را از دست داده‌اند. بنابراین نیاز به روش درمانی بهتری است.
این روش جدید دو مزیت دارد: اول این که رهاسازی به آرامی انجام می‌شود و دارو در مدت چند هفته و یا چند ماه وارد گوش می‌شود و دوم این که دارو بدون نشت کردن به داخل مری و حلق، درون گوش باقی می‌ماند.
معمولاً با از بین رفتن برخی سلول‌های شنوایی، هیچ روشی برای جایگزینی وجود ندارد. اما اگر بتوان ارتباط میان نرون‌ها و سلول‌ها را حفظ کرد، فرآیند شنوایی بهبود خواهد یافت.
