محققان اردنی با استفاده از نانوذراتی با پوششی از جنس کیتوزان، دارویی تولید کردند که برای درمان نوعی عفونت ریه قابل استفاده است. این نانوذرات به مخاط ریه متصل شده و آنتی‌بیوتیک را در این مخاط آزاد می‌کنند.
رهاسازی آنتی‌بیوتیک برای درمان عفونت ریه با استفاده از نانوذرات
فیبروز سیستیکی از بیماری‌های ژنتیکی خطرناک است که موجب بروز مشکلاتی در عملکرد ریه می‌شود. در این بیماری که براثر جهش ژنتیکی اتفاق می‌افتد، مخاط در ریه تجمع می‌کند که بستر مناسبی برای رشد باکتری‌ها و عفونت و در نهایت بروز التهاب و آسیب‌ساختاری در ریه‌هاست.
رهاسازی آنتی‌بیوتیک برای درمان این بیماری ضروری است. استفاده از سامانه استنشاقی برای رهاسازی دارو به صورت مستقیم به ریه برای درمان بیماری ضروری است. البته نفوذ به لایه ضخیم مخاطی ریه کاری دشوار بوده و از این رو کارایی این روش بالا نیست.
یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه علم و صنعت اردن موفق به ارائه روشی برای رهاسازی دارو شدند که با استفاده از آن می‌توان آنتی‌بیوتیک را برای درمان عفونت باکتریایی در ریه استفاده کرد.
در این روش از نانوذرات برای نفوذ به لایه ضخیم مخاط ریه استفاده می‌شود. در این نانوذرات داروی آنتی‌بیوتیک رایجی موسوم به توبرامایسین که معمولاً برای درمان فیبروز سیستیک به کار می‌رود، قرار داده شده است. نانوذرات در طول زمان به آرامی دچار زوال شده و آنتی‌بیوتیک با دوز کنترل شده‌ای در بدن رهاسازی می‌شود.
علاوه‌براین، نانوذرات با کیتوزان پوشانده شده‌اند تا به بخش مخاط ریه متصل شوند. با این کار می‌توان مطمئن شد که داروی موجود در نانوذرات در محل عفونت رهاسازی می‌شود.
نتایج یافته‌های محققان نشان داد که انواع مختلف نانوذرات که برای این منظور فرموله شده، قادراند با عملکرد بهتری آنتی‌بیوتیک را در بدن رهاسازی کنند. زمانی که از نانوذرات بدون آنتی‌بیوتیک استفاده شد، تأثیری روی باکتری‌ها نداشت که این نشان از تأثیر مهم آنتی‌بیوتیک در فرآیند درمان است.
شیمی سطح نانوذرات به آن‌ها اجازه می‌دهد تا چسبندگی بهتری روی مخاط ریه داشته باشند. ترکیب دارو و نانوذرات چشم‌انداز بسیار جذابی برای بهبود رهاسازی دارو به‌منظور درمان بیماری‌های مختلف است. این عملیات هوشمند برای درمان بسیاری از بیماری‌ها نظیر فیبروز سیستیک مناسب است.
