در یک مقاله مروری محققان به بررسی روش‌های بهبود نفوذ نانوذرات به داخل تومور سرطانی پرداختند.
چگونه نانوذرات دارویی به داخل تومور بهتر نفوذ می‌کنند؟
نانوپزشکی یکی از شاخه‌های مهم فناوری نانو است که طی یک دهه‌ی گذشته پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ای دربخش سامانه‌های رهاسازی دارو برای درمان سرطان تجربه کرده‌است.
یکی از مزیت‌هایی نانوپزشکی، جلوگیری از اثرات جانبی داروهای شیمی‌درمانی است. در این حوزه، نانوپزشکی موجب بهبود عملکرد داروها و کاهش اثرات منفی آن‌ها شده‌است.
با این حال هنوز مشکلاتی در مسیر استفاده از این فناوری وجود دارد. یکی از این مشکلات، میزان نفوذ کم دارو در تومورهای سرطانی است؛ دلیل این امر پراکندگی توزیع نانوداروهاست. در واقع سدهای فیزیولوژیکی موجود در تومور سرطانی موجب می‌شوند تا نفوذ عمیق نانودارو به درون تومور به حداقل برسد.
یارو ژانگ و همکارانش مقاله‌ای مروری با عنوان Strategies to improve tumor penetration of nanomedicines through nanoparticle design در نشریه WIREs Nanomedicine and Nanobiotechnology به چاپ رساندند که در آن به بررسی توسعه این فناوری پرداختند.
پژوهشگران دانشگاه چین جنوبی در این مقاله به مرور عواملی که روی نقل و انتقال نانوذرات در تومورهای صلب تأثیرگذار است، پرداختند. این پژوهشگران راهبردهای طراحی نانوذرات به‌منظور بهبود نفوذ آن‌ها در تومور را مورد مطالعه قرار دادند.
نویسندگان این مقاله به موضوعاتی نظیر ماتریکس بین‌سلولی متراکم که مانع ورود و نفوذ نانوداروها به تومور می‌شوند، پرداختند. این گروه تحقیقاتی خواص فیزیوشیمیایی نانوذرات نظیر ابعاد، شکل و بار را برای نفوذ عمیق در تومور مورد بحث قرار دادند.
از سوی دیگر، پژوهشگران خواص محیط تومور نظیر اسیدیته تومور، آنزیم‌هایی که بیش از حد تولید شده‌اند و محرک‌های خارجی نظیر نور که می‌تواند نانوذرات را تحریک کند تا نفوذ بهتری در تومور داشته باشند، را بررسی کردند.
نویسندگان این مقاله یک سری از محرک‌هایی را که می‌تواند در اثر عوامل محیطی موجب کوچک‌تر شدن ابعاد ذرات و نفوذ بهتر آن‌ها در تومور شود را مورد بررسی قرار دادند. در بخشی از این مقاله محققان راهبردی را مطرح کردند که در آن از آنزیمی برای از بین بردن ماتریکس بین سلولی استفاده شده تا با این کار نفوذ نانوذرات به داخل تومور تسریع شود.
