یک گروه تحقیقاتی موفق به ساخت آزمایشگاه روی تراشه‌ای شده که می‌تواند برخی آلاینده‌های آب دریا را رصد کند. اتحادیه اروپا به دنبال محدود کردن این آلاینده‌ها برای ممانعت از آسیب به اکوسیستم آبی است.
نانوابزاری که آلاینده‌های آب دریا را اندازه‌گیری می‌کند
یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه کوردوبا موفق به طراحی و ساخت ابزاری شد که می‌توان با استفاده از آن آلودگی‌های موجود در آب دریا را با سرعت و کارایی بالا شناسایی کرد. با این ابزار می‌توان آلودگی‌ها را در غلظت‌های بسیار کم نیز شناسایی کند.
این کار با همکاری محققانی از دانشگاه بالریک آیلند انجام شده‌است. محققان این پروژه روی چند ماده ویژه متمرکز شدند؛ موادی که در لوسیون، صابون و دئودورانت‌ها یافت می‌شود و در نهایت وارد آب دریا می‌شود. پارابن‌ها و تری‌کلوزان‌ها از جمله مهمترین ترکیباتی هستند که کمیسیون اروپا درصدد است تا استفاده از آن‌ها را محدود کند. این دو ماده در شامپو و خمیردندان برای مقابله با رشد باکتری‌ها و قارچ‌ها استفاده می‌شوند، اما وارد شدن این ترکیبات به آب دریا موجب بروز مشکلاتی خواهد شد. هدف از این پروژه، ارائه‌ی روشی برای رصد این ترکیبات است.
محققان برای این کار از فناوری نانو استفاده کردند. آن‌ها آزمایشگاه روی‌تراشه‌ای ساختند که می‌تواند ترکیبات موجود در آب دریا را آنالیز کند. در این آزمایشگاه روی‌تراشه از نانولوله‌های دی‌اکسید تیتانیوم دارای پوششی از جنس کربن استفاده شده‌است. استفاده از نانولوله‌ها برای ساخت آزمایشگاه روی تراشه با مشکل تجمع آن‌ها در محیط آبی مواجه بوده‌است. برای حل این مشکل محققان نانوذراتی سنتز کردند که به سادگی در داخل سیال پخش می‌شوند.
از آنجایی که این سامانه به صورت خودکار عمل می‌کند، خطاهای اندازه‌گیری در آن به حداقل می‌رسد. ابعاد نانومتری در این آزمایشگاه روی تراشه موجب می‌شود تا کارایی آن نسبت به مواد جاذب جامد رایج در بازار افزایش یابد. لازم به ذکر است که وارد شدن این ترکیبات به آب دریا موجب بروز مشکلاتی برای اکوسیستم آبی شده و باید میزان این ترکیبات در آب دریا به دقت رصد شود.
نتایج این پروژه در قالب مقاله‌ای در نشریه‌ی Analytical Chemistry به چاپ رسیده‌است.
