پژوهشگران روشی برای تشخیص این که چه نانوذراتی می‌توانند RNA را بهتر و بهینه‌تر وارد سلول هدف کنند، ارائه کردند. با این کار می‌توان به سرعت نانوذرات مختلف را روی یک حیوان مورد مطالعه قرار داد.
روشی برای تشخیص سریع نانوحامل مناسب برای رهاسازی RNA
محققان روشی ارائه کردند که با استفاده از آن می‌توان به سرعت نانوذرات مناسب را برای رهاسازی RNA درون سلول زنده شناسایی کنند. این روش به محققان اجازه می‌دهد تا صدها نانوذره را به‌صورت هم‌زمان بررسی کنند و نشان دهند که این نانوذرات در کدام اندام بدن تجمع یافته و کدام می‌تواند RNA را درون سلول زنده وارد کند.
براساس نتایج این پروژه، این روش نوعی بارکدزنی DNA است که می‌توان با آن رشته‌ای از DNA را به ۱۵۰ نانوذره مختلف وارد کرد. این نانوذرات در قدم بعد به موش‌های آزمایشگاهی تزریق شده تا وارد اندام‌هایی نظیر کبد، طحال یا ریه شوند. از آنجایی که DNA متصل شده به نانوذرات دارای توالی ویژه‌ای است، این نانوذرات می‌توانند اندام از پیش تعیین شده را شناسایی کرده و به آن وارد شوند.
محققان علاوه بر DNA می‌توانند رشته‌هایی از mRNA را به این نانوذرات متصل کنند تا در نهایت پروتئینی موسوم به Cre تولید شود. این پروتئین، مسئول ایجاد رنگ سرخ است که منجر به شناسایی سلول توسط نانوذرات می‌شود. در واقع این درخشندگی به محققان نشان می‌دهد که فرآیند وارد شدن نانوذرات به سلول با موفقیت انجام شده‌است. این نانوذرات، حاملین مناسبی برای انتقال مواد وراثتی به سلول هستند و به سرعت و با قیمت کم می‌توانند این کار را انجام دهند.
با کمک روش بارکدزنی DNA می‌توان صدها نوع نانوذره‌ی مختلف را با هم ترکیب کرد و به‌صورت هم‌زمان آن‌ها را روی یک حیوان آزمایش کرد. این گروه نشان دادند که دو نوع نانوذره می‌تواند siRNA، sgRNA و mRNA را وارد سلول‌های طحال کند. آن‌ها معتقداند که این روش می‌تواند برای رهاسازی RNA به سلول‌های مختلف مورد استفاده قرار گیرد.
نتایج این پروژه در قالب مقاله‌ای با عنوان “High-throughput in vivo screen of functional mRNA delivery identifies nanoparticles for endothelial cell gene editing” در نشریه‌ی Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده‌است.
