یک شرکت مکزیکی به همراه چند مرکز تحقیقاتی اقدام به ساخت دارویی برای نجات میگوها از گزند نوعی عفونت ویروسی مولد سندروم نقطه سفید کرده است. در این دارو از نانوذرات نقره استفاده شده و می‌تواند به صنعت پرورش میگو کمک شایانی کند. این ویروس در ایران نیز به مراکز پرورش میگو خساراتی وارد کرده است.
فناوری‌نانو از صنعت پرورش میگو حمایت می‌کند
در پروژه مشترکی میان شرکت وکتورویتا نووسیبیرسکی (Vector-Vita Novosibirsk)، دانشگاه مکزیکو و دانشگاه پلی‌تکنیک تومسک، روش درمانی مبتنی بر نانوذرات برای محافظت از میگوها ارائه شده‌است. این نانوذرات می‌توانند ویروس عامل سندروم نقطه سفید را که برای میگوها مرگبار است، از بین ببرند.
توسعه این فناوری می‌تواند هزینه پرورش میگو را به شدت کاهش دهد. نتایج یافته‌های این گروه تحقیقاتی در نشریه Fish & Shellfish Immunology به چاپ رسیده است.
ویروس سندروم نقطه سفید یک بیماری مهلک برای میگوها است که در اثر این بیماری خسارت سنگینی به صنعت پرورش میگو وارد می‌شود. اولین اپیدمی این ویروس در سال ۱۹۹۲ در تایوان اتفاق افتاد.
کشورهای مختلفی نظیر چین، آمریکا، مکزیک، هند، ایران، اندونزی، ژاپن، مالزی، فیلیپین، سنگاپور، تایلند و ویتنام اپیدمی این بیماری را گزارش کرده‌اند.
دانشمندان معتقدند از زمانی که این ویروس در آب وارد می‌شود، دو تا ده روز طول می‌کشد که تمام میگوهای موجود در آب به این ویروس مبتلا شوند. این ویروس یک بیماری بسیار رایج در میان گروه میگوهای پنایدا است.
پژوهشگران این پروژه با همکاری گروه‌های مختلفی در صنعت، در حال ارائه دارویی مبتنی بر نانوذرات هستند تا با کمک این نانوذرات و داروهای مربوط به دامپزشکی، راهکاری برای مقابله با این عفونت ویروسی ارائه کنند.
الکسی پستریاکوف، استاد رشته شیمی و علوم زیست‌پزشکی کاربردی می‌گوید: «نتایج ما نشان می‌دهد که یک دوز از ذرات فلز نقره در محدوده نانومولار می‌تواند نرخ زنده ماندن را در میان میگوها افزایش دهد.»
این گروه می‌گوید که یکی از اهداف آن‌ها، بهینه‌سازی روش درمانی در حجم بالا است چرا که روش‌های درمانی انفرادی برای میگو به‌منظور استفاده در مراکز پرورش میگو عملی نیست. آن‌ها در حال حاضر روی توسعه روش‌های مختلفی نظیر استفاده از دارو در آب یا غذا کار می‌کنند.
پستریاکوف می‌گوید: «این داروی مبتنی بر نانوذرات نقره می‌تواند روی انواع پاتوژن‌ها موثر باشد و امکان استفاده از آن برای انسان، گاو، سگ و حتی گیاهان نیز وجود دارد. پتانسیل استفاده از این فناوری بسیار وسیع است.»
