تولید و عرضه تجاری پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر حاوی نانوسلولز

تولید و عرضه تجاری پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر حاوی نانوسلولز

شرکت گرین ساینس الاینس (Green Science Alliance) با استفاده از ترکیب نانوسلولز و پلیمر اقدام به تولید پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر کرده است که استحکام بالایی داشته و در عین حال قابل بازیافت هستند.

در طول چند دهه گذشته انسان و فعالیت‌های انسانی موجب آسیب‌های جدی به طبیعت شده است، یکی از این مشکلات، آلودگی پلاستیک و مشکل میکروپلاستیک‌ها در اقیانوس بوده که به شدت در حال افزایش و تخریب طبیعت است. گزارش‌های متعددی به چاپ رسیده که نشان می‌دهد میکروپلاستیک‌ها در حال حاضر در بدن انسان نیز تجمع یافته‌اند. علاوه‌بر این پیش‌بینی می‌شود که زباله‌های پلاستیکی در اقیانوس‌ها در سال ۲۰۵۰ از تعداد ماهی‌ها فراتر رود. بنابراین، بازیافت پلاستیک و کاهش مصرف پلاستیک یک نیاز فوری در جهان است. تحقیقات و کاربرد رزین‌های زیست‌تخریب‌پذیر باید افزایش بیشتری در جهان داشته باشد.

در این راستا شرکت گرین ساینس الاینس (Green Science Alliance) شروع به فروش رزین‌های زیست‌‌تخریب‌پذیر حاوی نانوسلولز کرده است. این رزین‌ها به‌صورت فیلم‌های کامپوزیتی تولید و به بازار عرضه می‌شود. در کنار این، شرکت گرین ساینس اقدام به تولید و فروش کیف‌های کوچک از جنس همین نانوکامپوزیت‌های زیست‌‌تخریب‌پذیر کرده است. این کیف‌ها حاوی نانوسلولز و پلیمرهای مختلفی نظیر PBS، PLA و PCL هستند.

نانوسلولز و PLA ماده‌ای مشتق شده از طبیعت است که هیچ ترکیب نفتی در آن وجود ندارد. اما این ماده شکننده بوده و به آسانی خرد می‌شود. در حالی که نانوسلولز و PBAT دارای مقدار کمی از مشتقات نفتی بوده، اما انعطاف‌پذیر است و در عین حال زیست‌تخریب‌پذیر بوده و به آسانی در طبیعت تجزیه می‌شوند.

لازم به ذکر است که نانوسلولز از منابع طبیعی مشتق می‌شود و ریشه این نانومواد در درختان و گیاهان است؛ بنابراین، به سادگی تجزیه شده و قابل بازیافت است. از آنجایی که منابع این ماده در طبیعت فراوان یافت می‌شود، هزینه تولید آن‌ها نیز کم است. بنابراین، نانوسلولز یک ماده سبز عالی و برای تولید نسل جدیدی از زیست‌مواد است.

شرکت گرین ساینس الاینس انواع مختلفی از این رزین‌های زیست‌تخریب‌پذیر را تولید می‌کند که از نظر ساختار مستحکم بوده و در عین حال زیست‌تخریب‌پذیر هستند. البته برخی شرکت‌ها از الیاف شیشه و کربن برای تولید رزین‌های مقاوم استفاده می‌کنند اما آنها زیست‌تخریب‌پذیر نیستند و تنها نانوسلولز می‌تواند خواص زیست‌تخریب‌پذیری داشته باشد.