با پوشش‌دهی نانوکره‌های پلی‌استایرن با نانوذرات طلا و سپس استفاده از اسیدهای چرب، محققان نانوحاملی ساختند که می‌تواند در دمای ویژه‌ای محتویات دارویی خود را رهاسازی کند.
نانوکره‌های توخالی که در دمای ویژه‌ای دارو را رهاسازی می‌کنند
با به ثمر رسیدن یکی از تحقیقات علمی در موسسه فناوری جرجیا، پزشکان امیدوار شدند که در آینده نزدیک بتوانند از نانوساختارهای حاوی پلی‌استایرن و سیلیکا برای رهایش دارو در بدن بیمار استفاده کنند و با این کار امکان از بین بردن سلول‌های سرطانی فراهم شود. محققان این پروژه نانوکره‌های توخالی تولید کردند که قطری در حدود ۲۰۰ نانومتر دارد. حفره‌هایی روی این کره قرار داده شده است که اجازه ورود دارو به داخل کره را می‌دهند تا این که این ساختار در دمای ویژه‌ای قرار داده شود.
پژوهشگران این پروژه به دنبال ترکیب این فناوری با اسیدهای چرب هستند تا در نهایت داروی ضدسرطان تولید کنند. اسیدهای چرب در بدن انسان صلب بوده اما اگر دما اندکی بالاتر رود، به مایع تبدیل می‌شوند. زمانی که تابش امواج مادون قرمز به این نانوساختارها برسد، اسیدهای چرب به سرعت آب شده و دارو رهاسازی می‌شود.
با این روش رهاسازی، پزشکان می‌توانند دارو را به بخش‌های ویژه‌ای از بدن برسانند بدون اینکه اثرات جانبی خاصی به‌وجود آید؛ دارو زمانی رهاسازی می‌شود که دما به میزان موردنظر افزایش یافته باشد. باقی‌مانده دارو نیز درون اسید چرب کپسوله شده و درون کره باقی می‌ماند، ساختاری که زیست‌سازگار و زیست‌تخریب‌پذیر است.
پژوهشگران می‌توانند با تغییر ابعاد حفره‌های کره، این ساختار را برای نرخ‌های رهایش مختلف برنامه‌ریزی کنند. پیش از این روش‌های مختلفی برای رهایش دارو ارائه شده بود که هر یک مشکلات خاص خود را داشت.
در این پروژه محققان از کره‌هایی از جنس پلی‌استایرن استفاده کردند که در سطح آن‌ها نانوذرات طلا قرار داده شده‌است. این کره‌ها با استفاده از سیلیکا پوشش داده می‌شوند و تنها در نقاطی که نانوذرات طلا قرار دارند، بدون پوشش هستند. زمانی که نانوذرات طلا و پلی‌استایرن از ساختار زدایش شوند، حفره‌های توخالی باقی می‌ماند. برای تنظیم ابعاد این ساختارها، تنها کافی است که محققان ابعاد نانوذرات را تغییر دهند.
