ساخت حسگری که با نقاط کوانتومی حساس‌تر شده است

ساخت حسگری که با نقاط کوانتومی حساس‌تر شده است

محققان با ترکیب نقاط کوانتومی و گرافن ماده‌ای شفاف ساختند که می توان از ان برای تولید حسگرها ردیاب سلامتی استفاده کرد. این ماده قابلیت انعطاف‌پذیری بالایی دارد.

یک گروه تحقیقاتی برای حل مشکل صلب بودن حسگرهای مورداستفاده در ردیاب‌های سلامت، اقدام به ساخت ماده‌ای شفاف و حساس کردند که می‌توان با آن ادوات پایش سلامت تولید کرد. استفاده از وسایل ورزشی مرتبط با سلامتی و دستگاه‌های پایش هوشمند نظیر ساعت هوشمند یا لباس‌های هوشمند می‌تواند میزان شرکت در این فعالیت‌های فیزیکی را افزایش دهد. برخی از این ابزارها می‌توانند به صورت غیرتهاجمی سیگنال‌های سلامتی را با استفاده از شناساگرهای نوری تشخیص دهند. با این حال چنین فناوری محدودیت‌هایی دارد چرا که در آن‌ها از مواد بسیار صلب استفاده شده است.

برای حل این مشکل محققان یک تیم تحقیقاتی به رهبری امره پولات اقدام به توسعه نوع جدیدی از مواد شفاف و انعطاف‌پذیر کردند که قابل پوشیدن بوده و در آن از گرافن استفاده شده است. این ماده جدید با کمک نقاط کوانتومی نیمه‌هادی حساس شده است.

این فناوری جدید می‌تواند با موفقیت میزان ضربان قلب و اشباع اکسیژن را اندازه‌گیری کند. این دستگاه پتانسیل اندازه‌گیری فشار خون را نیز دارا بوده و برخی فاکتورهای قلب را نیز اندازه‌گیری می‌کند. این ماده در حین انجام این کارها می‌تواند انعطاف‌پذیری و شفافیت خود را حفظ کند.

این گروه از این راهبردی برای ساخت نمونه اولیه دستگاه پیمایش فعالیت‌های ورزشی استفاده کردند که می‌تواند مانند یک دستبند عواملی نظیر ضربان قلب را اندازه‌گیری کند، همچنین می‌تواند به صورت یک پچ مانیتور ماوراء بنفش بی‌سیم عمل کند به طوری که اگر کاربر در معرض پرتو فرابنفش قرار گرفت به فرد اطلاع دهد و حتی زمان قرار گرفتن در معرض این پرتو را از با استفاده از اپلیکیشن تلفن همراه اطلاع دهد.

ردیاب سلامتی مبتنی بر جذب نور براساس دو مود می‌تواند کار کند دستبند ضربان قلب با استفاده از مود بازتاب عمل می‌کند که در اینجا یک ال‌ای‌دی سبز نیز از طریق پوست و رگ خونی با بدن کاربر در تعامل است به این ترتیب ضربان قلب با اطمینان بالایی رصد می‌شود. یک مود دیگر نیز براساس تشخیص نوری است، هرچند این نوع تشخیص پیش از این نیز در دستگاه‌های موجود در بازار وجود داشته اما رضایت‌بخش نبوده است.

نتایج این پروژه در قالب مقاله‌ای در نشریه Science Advances به چاپ رسیده است.