اندونزی برای تامین نیاز خود به سوندهای قلب، اقدام به تولید سوند با استفاده از نانوسلولز کرده است. این سوندها در حال حاضر در یکی از بیمارستان‌های این کشور در حال تست است. با توجه به وفور منابع سلولز در اندونزی، با توسعه این نوع سوندها، این کشور می‌تواند از واردات سوند بی‌نیاز شود.
استفاده آزمایشی از سوندهای حاوی نانوسلولز در بیمارستانی در اندونزی
در حال حاضر مرکز تحقیقات بیولوژیکی مؤسسه علوم اندونزی (LIPI) در حال تهیه نمونه اولیه سوند قلب با اجزای ساخته شده از نانوسلولز برای پاسخگویی به تقاضای بیمارستان‌های سراسر این کشور است.
در سمیناری درباره زیست‌محصولات مبتنی بر لیگنوسلولز که در شهر سیبینونگ برگزار شد، وست جاوا، مدیر LIPI به همراه ایمان هدایت اعلام کردند که این موسسه در حال همکاری با یک بیمارستان برای تست روی سازگاری این سوندها است.
جاوا می‌گوید: «برای توسعه سوند قلب، این موسسه با بیمارستان هارپان کیتا قراردادی امضا کرده است. تقاضا برای سوندهای قلب بسیار زیاد است. این سوندها که ما تولید کردیم از کیفیت بالایی برخوردار بوده و با قیمت پایینی عرضه می‌شوند تا هزینه کمتری به بخش پزشکی و بیمه وارد شود. برای تولید این سوندها از فناوری نانوسلولز و نانوذرات استفاده شده است. ما از پوست، ساقه و دانه درخت نخل استفاده می‌کنیم. در حال حاضر ما در تلاش هستیم تا مقیاس تولید را بالا ببریم تا بتوانیم تمام تقاضای بیمارستان‌های جاکارتا را برآورده سازیم. هدف ما این است که نمونه اولیه را تا پایان سال ۲۰۲۰ به پایان برسانیم.»
هدایت می‌گوید: «هر ساله بیمارستان‌های جاکارتا به حدود شش هزار سوند قلب نیاز دارند که هزینه هر سوند ۱۰۶ دلار آمریکا است. برای پاسخ‌دهی به تقاضا ما از سوندهای ژاپنی استفاده می‌کنیم که از این کشور وارد می‌شوند. با توجه به اینکه نانوسلولز در اندونزی به وفور یافت می‌شود منبع برای تولید سوند در این کشور وجود دارد، بنابراین فناوری نانوسلولز در اندونزی راهبردی است. لیگنوسلولز از الیاف چوب و پسماندهای برنج به‌دست می‌آید. هر چند که این ماده در اندونزی چندان مورد توجه نیست اما از آن می‌توان نانوسلولز تولید کرد.»
هدایت می‌گوید که سلولزهای گیاهی می‌توانند در فناوری نانوسلولز استفاده شوند.
