موفقیت پلتفورم رهایش نانوذره‌ای برای درمان سرطان استخوان در موش‌ها

موفقیت پلتفورم رهایش نانوذره‌ای برای درمان سرطان استخوان در موش‌ها

پلتفورم نانوذره‌ای برای رهایش اسیدهای نوکلئیک درمانی به داخل تومور سرطان استخوان ارائه شده که می‌تواند گزینه مناسبی برای این بیماری کشنده باشد. این فناوری روی سلول‌های موش‌های آزمایشگاهی موثر بوده است.

پژوهشگران از فناوری‌نانو برای شناسایی روش درمانی جدیدی برای مقابله با سرطان استخوان استفاده کردند، بیماری که بسیار مرگ‌بار بوده و در حال حاضر روش‌های درمانی مناسبی برای آن ارائه نشده است. نتایج این پروژه برای درمان کوندروسارکوما که نرخ زنده ماندن در آن بسیار کم است، در نشریه Molecular Cancer Therapeutics به چاپ رسیده است.

این گروه تحقیقاتی با بررسی موش‌های آزمایشگاهی دریافتند که نانوذرات ممکن است بتوانند درون سلول‌های سرطانی در این بیماری نفوذ کند. این نانوذرات که به نوعی نانوقطعه هستند قادرند تا سلول‌های سرطانی را سوراخ کرده و اسیدنوکلئیک با خواص درمانی را به‌صورت مستقیم درون این سلول‌ها رهاسازی کنند تا در نهایت سرعت رشد تومور کاهش یابد.

ریچارد ترک از محققان بیمارستان رودآیلند با همکاری محققانی از دانشگاه براون اقدام به ارائه این روش درمانی برای مقابله با سرطان استخوان کردند.

در این پروژه، محققان با گروه کیان‌چن که در حوزه نانوپزشکی فعالیت دارد وارد همکاری مشترک شدند. ترک می‌گوید: «چیزی که درباره این فناوری جدید است، آن است که ما از نوع خاصی از نانوذرات استفاده کردیم که به آن‌ها پلتفورم رهایشی نانوقطعه گفته می‌شود. این پلتفورم با همکاری دکتر چن برای رهایش توالی آنتی‌میکروRNA سنتز شده است. این فناوری در محیط کشت روی سلول‌های موش آزمایشگاهی موردبررسی قرار گرفته است. ما می‌توانیم تکثیر سلول‌های بنیادی را کُند کنیم و با این کار مانع از گسترش سلول‌های سرطانی شویم. این دستاورد ما را یک گام به درمان بیماری سرطان نزدیک می‌کند. مزیت این فناوری آن است که ایمنی بالایی دارد و می‌تواند به ماتریکس تومور نفوذ کرده و محتویات خود را درون سلول‌ تومور رهاسازی کند.»

چن می‌گوید: «این راهبرد گزینه مناسبی برای درمان سرطان استخوان است که هیچ درمان موثری برای آن کشف نشده است. این پلتفورم امکان نفوذ به داخل تومور سرطانی را فراهم می‌کند و با این کار می‌توان دوره زنده ‌ماندن را در موش‌های آزمایشگاهی افزایش دهد. بعد از این نتایج، ما می‌توانیم برای استفاده از این فناوری روی انسان برنامه‌ریزی کنیم.»