نانوذرات لبه تیز، برای از بین بردن باکتری‌های مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک

نانوذرات لبه تیز، برای از بین بردن باکتری‌های مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک

با استفاده از فلزاتی که تغییر شکل داده و لبه‌های تیز ایجاد می‌کنند، محققان موفق به ارائه محصولی شدند که قادر است باکتری‌های مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک را از بین ببرد.

تحقیقات اخیر پژوهشگران دانشگاه RMIT نشان می‌دهد که ذرات فلزی با قابلیت تغییر شکل می‌توانند برای مقابله با باکتری‌های مقاوم در برابر دارو مورداستفاده قرار گیرند.

رویکردی که این گروه تحقیقاتی در حال کار روی آن هستند شامل استفاده از ذرات مغناطیسی فلزات مایع است که قابلیت از بین بردن باکتری‌ها را به‌صورت فیزیکی دارد. با این کار می‌توان استفاده از آنتی‌بیوتیک را متوقف کرد.

هارون البورن از بخش نانوزیست‌فناوری دانشگاه RMIT می‌گوید: «ما به آینده بعد از پایان یافتن دنیای آنتی‌بیوتیک فکر می‌کنیم، جایی که عفونت‌های رایج باکتریایی در زخم‌های بسیار کوچک نیز می‌توانند منجر به مرگ شوند. تنها کاهش مصرف آنتی‌بیوتیک کافی نیست و ما باید در چگونگی مبارزه با عفونت‌های باکتریایی تجدید نظر کنیم.»

استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها منجر به مقاوم شدن باکتری‌ها می‌شود و سازگاری آن‌ها موجب شده تا در برابر داروها مقاوم شوند. این گروه تحقیقاتی روشی کاملا جدید برای مقابله با پاتوژن‌ها ارائه کرده است؛ روشی که با روش‌های شیمیایی کاملا متفاوت است.

البورن می‌گوید: «باکتری‌ها به‌گونه‌ای باور نکردنی سازگار هستند. در این روش جدید ما از فلزات مایع که با دقت مهندسی شده استفاده می‌کنیم تا باکتری‌ها به‌صورت فیزیکی خرد شوند.»

در این روش، محققان از قطرات نانومقیاس از فلز مایع استفاده می‌کنند. زمانی که این قطره‌ها در میدان مغناطیسی با شدت پایین قرار می‌گیرند، تغییر شکل داده و لبه‌های تیزی پیدا می‌کنند.

برای بررسی اینکه چقدر این لبه‌های تیز موثر هستند، آن‌ها یک قطره از این ماده را در مجاور زیست‌فیلم حاوی باکتری قرار دادند. نتایج نشان داد که زیست‌فیلم‌ها شکسته شده و دیواره سلول‌ها دچار آسیب می‌شود.

نتایج این پروژه نشان داد که با این روش می‌توان روی انواع مختلفی از باکتری‌ها اثرگذاشت. بعد از ۹۰ دقیقه مجاورت، بیش از ۹۹ درصد از باکتری‌ها از بین می‌روند که این نشان از اثربخشی بالای این روش دارد.

در حال حاضر، این نانوذرات در مرحله آزمایش بالینی روی حیوانات هستند که در صورت موفقیت کار روی انسان نیز طی چند سال آینده آغاز می‌شود.