محققان با کپسوله کردن DNA سنتز شده در ساختارهای بسیار کوچک و اتصال آن‌ها به ذرات اکسید آهن، ردیاب‌هایی ساختند که می‌تواند منبع آلودگی آب را شناسایی کند.
ردیاب‌های مبتنی بر فناوری‌نانو برای تشخیص منبع آلودگی آب
گاهی دنبال کردن جریان به شما کمک می‌کند تا منشا آب را پیدا کنید یا بفهمید که آب به کجا می‌رود. اگر آب آلوده باشد، این دنبال کردن جریان آب کمک می‌کند تا منبع آلودگی را پیدا کرده یا دریابید که چه قدر زمان می‌برد تا آب آلوده به نقطه خاصی در پایین دست برسد. ردیابی محل آلودگی در یک رودخانه در صورت داشتن نشانگری در آب که با جریان آب حرکت می‌کند، می‌تواند فرآیند ساده‌ای شود.
محققان NTNU در حال ساخت ردیاب بسیار کوچکی هستند که می‌تواند مسیرهای پیچیده جریان آب را چه در فاضلاب و چه در رودخانه‌ها طی کند.
این ردیاب‌ها ذراتی هستند که به راحتی می‌توان آن‌ها را از آب جدا کرد و پس از آن به راحتی قابل تشخیص هستند. در حال حاضر ردیاب‌های محدودی تولید شده‌اند، اما برای رهگیری مسیر آب در شبکه بزرگ و پیچیده آب زیرزمینی، نیاز به ردیاب‌های مختلفی است.
سولالیت باندیوپادهای از محققان این پروژه می‌گوید: «ایده اصلی این پروژه، ساخت ردیاب‌های مبتنی بر DNA است.»
این ردیاب‌ها از DNA مصنوعی ساخته شده‌اند، این DNAها را می‌توان در انواع مختلف تولید کرد. بنابراین، به دلیل تنوع در DNA می‌توان ردیاب‌های متفاوتی تولید کرد. وجود این تنوع در ردیاب‌ها به محققان کمک می‌کند تا بتوانند چگونگی جریان آب را در شبکه‌های پیچیده رصد کنند.
DNA مصنوعی در یک لایه سیلیکونی کپسوله شده‌اند که این ساختار نیز به ذرات اکسید آهن متصل هستند. ساختار نهایی شبیه به شن‌هایی است که دارای خاصیت مغناطیسی هستند. بنابراین، می‌توان ذرات را با استفاده از آهن‌ربا از جریان آب جدا کرد. این روش برای آب‌هایی که دارای عناصر خارجی مختلفی هستند، مناسب است.
به اعتقاد محققان این پروژه، این ردیاب‌ها چندان گران نیستند و فقط مقادیر کمی از آن‌ها لازم است تا فرصت‌های بازاریابی را افزایش دهند.
این ذرات را می‌توان در اشکال و اندازه‌های مختلف تولید کرد و همچنین امکان جدا کردن این ذرات از هم وجود دارد.
