در پژوهشی که به تازگی انجام شده است، محققان نشان دادند که از میان دو نوع نانوساختار پلی N- (وینیل) پیرول، نانوذرات PNVPY با مساحت سطحی بالا عملکرد ضدخوردگی بهتری نسبت به نانولوله‌های PNVPY در پوشش ایجاد می‌کند.
بررسی نانوذرات و نانولوله‌های پلیمری در محافظت از سطح
دانشمندان یک مطالعه مقایسه‌ای روی استفاده از پلی N- (وینیل) پیرول نانومقیاس در پوشش‌های پلی‌وینیل بوتیرال انجام دادند تا خواص ضدخوردگی این نانومواد را روی این پوشش بررسی کنند.
نانوذرات و نانولوله‌های پلی N- (وینیل) پیرول با استفاده از روش اکسیداسیون احیا شیمی سبز در حضور برمید ستیل تری‌میتل آمونیوم یا CTAB و پلی‌وینیل پیرولیدون (PVP) به‌عنوان الگوی نرم تولید می‌شوند.
ساختار شیمیایی نانوساختار PNVPY با طیف‌سنجی FTIR، طیف‌های جذب مرئی فرابنفش و طیف‌سنجی hNMR موردبررسی قرار گرفت. همچنین از میکروسکوپ الکترونی روبشی و میکروسکوپ الکترونی عبوری نیز برای مشاهده این ساختارها استفاده شد.
یافته‌های محققان نشان داد که نانولوله‌های PNVPY قطر بیرونی کمتر از ۲۰۰ نانومتر و طولی در حد میکرومقیاس دارند. نانوذرات PNVPY قطر متوسط ۳۰ نانومتر دارند. علاوه براین، یک سری از پوشش‌های ضدخوردگی روی سطح روی (Zn) با استفاده از نانوساختارهای PNVPY، کربن بلک و ماتریکس پلی‌وینیل بوتیرال (PVB) قرار داده شد تا اثر مروفولوژی نانوساختار PNVPY روی خواص ضدخوردگی و محافظتی بررسی شود.
در این پروژه، سطح مقطع برشی پوشش ضدخوردگی با میکروسکوپ SEM بررسی شد. نتایج نشان می‌دهد که عملکرد ضدخوردگی سطح با حضور این نانوساختارها بهبود یافته است. پتانسیل مدار باز (OCP)، طیف‌سنجی آمپدنس الکتروشیمیایی (EIS) و اندازه‌گیری قطبش پتانسیودینامیکی نشان داد که نانوذرات PNVPY با مساحت سطحی بالا، عملکرد ضدخوردگی بهتری نسبت به نانولوله‌های PNVPY در پوشش ایجاد می‌کنند.
