در یکی از ایالتهای هند، آثار باستانی شامل سفالهایی کشف شده که روی آنها با استفاده از نانولولههای کربنی پوشانده شده است. وجود این لایههای نانویی موجب ماندگاری سفالها پس از ۲۶۰۰ سال شده است. این سفالها را میتوان قدیمیترین آثار باستانی دانست که در آنها از فناوری نانو استفاده شده است.
کشف فناوری نانو در آثار باستانی مربوط به ۲۶۰۰ سال قبل
بررسیهای اخیر نشان میدهد که درآثار باستانی یافت شده در تامیل نادو (Tamil Nadu) نانولولههای کربنی وجود دارد.
قدیمیترین نانومواد ساخته شده توسط بشر توسط دانشمندان در «پوشش سیاه منحصر به فرد» روی خردههای سفال باستانی کشف شدها ست که قدمت آن به ۶۰۰ سال قبل از میلاد مسیح باز میگردد. این نانومواد از سایت باستانشناسی Keeladi در تامیل نادو کشف شده است.
مجله Scientific Research Journal به تازگی مقالاتی تحقیقاتی در مورد پوششها منتشر کرده است که نشان میدهد سطح این سفالهای باستانی از نانولولههای کربنی (CNT) ساخته شده است که همین امر باعث شده تا پوشش روی این سفالها بیش از ۲۶۰۰ سال دوام داشته باشد.
سوالاتی در مورد ابزارهای مورد استفاده در آن دوره برای دستیابی به درجه حرارت بالا برای ساخت چنین ظروف سفالی برای دانشمندان ایجاد شده است.
به گفته دانشمندان موسسه فناوری Vellore (VIT) در تامیل نادو، این پوششها قدیمیترین ساختارهای نانو مشاهده شده تاکنون هستند. قدیمیترین نانوساختارهایی که در آثار تولید شده بهدست بشر پیش از این کشف شده بود مربوط به قرن هشتم یا نهم میلادی است.
چاندراسکاران، یکی از نویسندگان مقاله مربوط به این موضوع از موسسه VIT گفته است که نزدیکترین توضیح علمی برای این یافته مایع یا عصاره گیاهی است که ممکن است در پوشش این گلدانها استفاده شده باشد و منجر به تشکیل CNTs در طی پردازش در دمای بالا شود.
به گفته راجاولو، استاد تاریخ دانشگاه آلاگاپا در تامیل نادو، مردم باستان در مورد نانولولههای کربنی چیزی نمیدانستند اما ممکن است به کوزهها و گلدانهایی با دوام بالا احتیاج داشتند که در نهایت طی فرآیندی نانولولههای کربنی را روی این سفالها ایجاد کردهاند.
شایجومون میگوید که خواص مقاومت مکانیکی بالای پوشش مبتنی بر نانولولههای کربنی به ماندگاری لایه بیش از ۲۶۰۰ سال کمک کرده است. نانولولههایکربنی دارای خواص جالب توجهی از جمله هدایت گرمایی و الکتریکی و مقاومت مکانیکی بسیار بالایی هستند.