به تازگی میکروکپسول‌های چندلایه‌ای ساخته شده که دارای برچسب زیرکونیوم ۸۹ است که می‌توان آنها را در تصویربرداری PET مشاهده کرد.
طراحی میکروکپسول‌های برچسب‌دار با قابلیت مشاهده در تصویربرداری PET
پژوهشگران دانشگاه آلاباما معتقدند که یک گام بزرگ رو به جلو در سیستم‌های انتقال داروی میکروکپسول برداشته‌اند. آنها در این پروژه، ذرات ترانوستیک ساختند که قابلیت درمانی و تصویربرداری دارد. ترانوستیک به نانوذرات یا میکرو کپسول‌هایی گفته می‌شود که می‌توانند به‌عنوان عوامل تصویربرداری تشخیصی و به‌عنوان حامل‌های دارویی برای انتقال دارو استفاده شوند.
میکرو کپسول‌های توسعه یافته در دانشگاه آلاباما که برچسب زیرکونیوم رادیواکتیو ۸۹ دارد، اولین نمونه از کپسول‌های پلیمری توخالی است که قادر به انجام توموگرافی انتشار پوزیترون طولانی مدت چند روزه یا PET است.
در پروژه پیشین، محققان دانشگاه آلاباما نشان دادند که می‌توان کپسول‌های توخالی را با داروی ضدسرطان دوکسوروبیسین پر و سپس با امواج فراصوت این میکرو کپسول‌ها را پاره کرد تا دارو آزاد شود.
تصویربرداری PET با زیرکونیوم ۸۹، که نیمه عمر آن ۳٫۳ روز است، امکان ردیابی کپسول‌ها در موش‌های آزمایشگاهی را تا هفت روز فراهم می‌کند.
اوژنیا خرلامپیوا و سوزان لاپی از محققان این پروژه می‌گویند: «این سیستم‌ها نمونه‌ای از یک عامل ترانوستیک پیشرفته با امکان حمل ترکیب داروی کنترل شده با قابلیت تصویربرداری PET است. ما اعتقاد داریم این سامانه، زمینه را برای یک حامل داروی جهانی فراهم می‌کند که می‌تواند همراه با درمان‌های پیشرفته هدفمند، مانند درمان‌های ژنی متناسب با بیمار مورد استفاده قرار گیرد.»
این سیستم تحویل دارو، پس از اصلاحات سطحی برای تقویت قابلیت هدف‌گیری، می‌تواند جایگزین غیرتهاجمی برای جراحی سرطان یا شیمی درمانی شود.
اوژنیا خرلامپیوا و سوزان لاپی معتقداند که کمبود نسبی تحقیقات انجام شده روی ذرات عامل‌دار شده زیرکونیوم-۸۹، ممکن است به دلیل کمبود آزمایشگاه‌هایی باشد که قادر به کار با این ایزوتوپ هستند و همچنین چالش‌های مربوط به پایداری آن در یک حامل داروی پلیمری است. آزمایشگاه شیمی پلیمر آنها، در زمینه میکروکپسول‌های توخالی که با لایه‌های متناوب اسید تانیک و پلی‌ان‌وینیل پیرولیدین یا TA / PVPON ساخته شده‌اند، پیشرو است. لایه‌ها در اطراف یک هسته قربانی تشکیل می‌شوند که پس از اتمام لایه‌ها، هسته حل می‌شود. در تحقیقات فعلی، آنها ساختاری تولید کردند که در مجموع از ۶ یا ۱۲ دو لایه تشکیل شده بودند.
